Ιδρύονται νέα σχολεία ειδικής αγωγής και τμήματα ένταξης

Στην ίδρυση νέων σχολείων ειδικής αγωγής άλλα και τμημάτων ένταξης και στις δυο βαθμίδες εκπαίδευσης θα προχωρήσει το Υπουργείο Παιδείας.

Την απόφαση υπέγραψε ο Υφυπουργός Παιδείας κ. Κεδίκογλου ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι η τελευταία φορά που άνοιξαν νέα σχολεία στην ειδική αγωγή ήταν το 2009. Συνολικά ιδρύονται 17 νέα σχολεία και 80 τμήματα ένταξης γεγονός που κρίνεται ιδιαίτερα θετικό για τις θέσεις εργασίας των εκπαιδευτικών της ειδικής αγωγής.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την απόφαση, στη Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, ιδρύονται :

• δύο Ειδικά Δημοτικά Σχολεία
• ένα Ειδικό Νηπιαγωγείο
• σαράντα εννέα νέα Τμήματα Ένταξης, ενώ προάγονται εννέα Ειδικά Δημοτικά Σχολεία

Στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, ιδρύονται:

• δεκατέσσερις δομές Ειδικής Αγωγής (Ειδικά Επαγγελματικά Γυμνάσια, Ειδικά Επαγγελματικά Λύκεια, Ε.Ε.Ε.Ε.Κ.
• τριάντα Τμήματα Ένταξης, ενώ προστίθενται εξειδικεύσεις σε τρία Εργαστήρια Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (Ε.Ε.Ε.Ε.Κ.). 

Σύμφωνα με δημοσίευμα του eviaportal στην Εύβοια θα ιδρυθούν 7 τμήματα ένταξης σε δημοτικά, νηπιαγωγεία και γυμνάσια καθώς και 2 ΕΕΕΕΚ. 

Συγκεκριμένα στη μεν Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, ιδρύονται Τμήματα Ένταξης στο 1ο Νηπιαγωγείο Βαθέος Χαλκίδας, στο 21ο Δημοτικό Σχολείο Χαλκίδας, στο Δημοτικό Σχολείο Στυρέων και στο Δημοτικό Σχολείο Αγίας Άννας, εκτός από το ειδικό νηπιαγωγείο και το ειδικό δημοτικό σχολείο Νέου Πύργου που έχει ήδη ιδρυθεί και λειτουργεί, ενώ στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, ιδρύονται Εργαστήριο Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης Βόρειας Εύβοιας στη Νέα Σινασό με εξειδικεύσεις Α. Ανθοκομίας, Β. Χειροτεχνίας, Γ. Πληροφορικής, Εργαστήριο Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης Δήμου Κύμης Αλιβερίου στα Κριεζά με εξειδικεύσεις Α. Ανθοκομίας, Κηπουρικής Β. Χειροτεχνίας, Γ. Πληροφορικής και τρία Τμήματα Ένταξης στο Γυμνάσιο Σκύρου, στο Γυμνάσιο Ωρεών και στο Γυμνάσιο Βαθέος Χαλκίδας.

Η απόφαση του κ. Κεδίκογλου είναι προς έγκριση στο Υπουργείο Οικονομικών για να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης και να ισχύσει από το σχολικό έτος 2014-2015.

πηγή: www.news.gr

Σε τι διαφέρουν αυτοί οι δύο εγκέφαλοι;

Κοιτάξτε προσεκτικά την εικόνα της σελίδας. Απεικονίζει δύο εγκεφάλους που ανήκουν σε δύο παιδιά τριών ετών. Είναι προφανές πως ο εγκέφαλος στα αριστερά είναι μεγαλύτερος από αυτόν στα δεξιά. Η εικόνα στα αριστερά έχει επίσης λιγότερες κηλίδες και πολύ λιγότερες σκοτεινές «ασαφείς» περιοχές.

Για τους νευρολόγους που μελετούν τον εγκέφαλο, και εργάστηκαν επάνω στην ερμηνεία της εικόνας αυτής, η διαφορά μεταξύ των δύο αυτών εγκεφάλων είναι εξίσου αξιόλογη όσο και σοκαριστική. Ο εγκέφαλος στα δεξιά στερείται ορισμένες από τις βασικότερες περιοχές που φαίνονται σε αυτόν στα αριστερά. Οι ελλείψεις αυτές καθιστούν αδύνατο για το παιδί να αναπτύξει δυνατότητες που το παιδί στα αριστερά μπορεί να αποκτήσει: το παιδί στα δεξιά θα μεγαλώσει και ως ενήλικας θα είναι λιγότερο έξυπνος, θα είναι λιγότερο ικανός να συμπάσχει με τους άλλους και πολύ πιο πιθανό να εθιστεί στα ναρκωτικά και να διαπράξει βίαια εγκλήματα από το παιδί στα αριστερά. Το παιδί στα δεξιά έχει περισσότερες πιθανότητες να είναι άνεργος και να στηριχθεί στην πρόνοια, να αναπτύξει ψυχολογικά και άλλα σοβαρά προβλήματα υγείας.

Τι θα μπορούσε να προκαλέσει μία τόσο ριζική διαφορά στην ανάπτυξη του εγκεφάλου; Η προφανής απάντηση είναι πως πρέπει να έχει κάποια ασθένεια ή να υπέστη ένα σοβαρό ατύχημα.

Η προφανής απάντηση είναι λανθασμένη.

Η βασική αιτία της συγκλονιστικής αυτής διαφοράς μεταξύ των δύο εγκεφάλων των δύο τρίχρονων παιδιών είναι ο τρόπος με τον οποίο τους συμπεριφερόταν η μητέρα τους. Το παιδί που έχει έναν πολύ πιο ανεπτυγμένο εγκέφαλο έχαιρε της αγάπης της μητέρας του, η οποία ήταν διαρκώς παρούσα και ανταποκρινόταν πλήρως στις ανάγκες του παιδιού της. Το παιδί με τον συρρικνωμένο εγκέφαλο είχε παραμεληθεί και κακοποιηθεί. Η διαφορά στη φροντίδα που έλαβαν εξηγεί τον λόγο που ο εγκέφαλος του ενός παιδιού αναπτύσσεται πλήρως, ενώ ο άλλος όχι.

Οι νευρολόγοι αρχίζουν να κατανοούν το πώς η αλληλεπίδραση που έχει η μητέρα με το μωρό της καθορίζει το πώς, και το αν, ο εγκέφαλός του θα αναπτυχθεί με τον τρόπο που θα έπρεπε. Ο καθηγητής Allan Schore, από το UCLA, ο οποίος έχει ερευνήσει την επιστημονική βιβλιογραφία και έχει συνεισφέρει σημαντικά σε αυτή, τονίζει πως η ανάπτυξη των κυττάρων του εγκεφάλου είναι «η συνέπεια της αλληλεπίδρασης του βρέφους με τον άνθρωπο που έχει αναλάβει τον βασικό ρόλο στη φροντίδα του (συνήθως η μητέρα)». Η ανάπτυξη του εγκεφάλου του μωρού «απαιτεί θετική αλληλεπίδραση μεταξύ μητέρας και βρέφους. Η ανάπτυξη των εγκεφαλικών κυκλωμάτων βασίζεται σε αυτό».

Ο καθηγητής Schore επισημαίνει πως αν δεν φροντίσει κάποιος σωστά ένα μωρό τα πρώτα δύο χρόνια της ζωής του, τα γονίδια για διάφορες εγκεφαλικές λειτουργίες, όπως η ευφυΐα, δεν μπορούν να λειτουργήσουν και ίσως ακόμη και να μην εμφανιστούν. Η φύση και η φροντίδα δεν μπορούν να διαχωριστούν – τα γονίδια που έχει ένα μωρό θα επηρεαστούν σημαντικά από τον τρόπο που του φέρονται.

[…]

Η ζημιά που προκαλεί η παραμέληση και άλλες μορφές κακοποίησης είναι κλιμακωτή: όσο πιο σοβαρή η παραμέληση, τόσο πιο σοβαρή η ζημιά. Το 80% των κυττάρων που θα αποκτήσει ο εγκέφαλος ενός ατόμου δημιουργείται κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων χρόνων μετά τη γέννησή του. Αν εμφανιστεί κάποιο πρόβλημα στη διαδικασία της ανάπτυξης εγκεφαλικών κυττάρων και των μεταξύ τους συνδέσεων, οι ελλείψεις θα είναι μόνιμες.

Η ανακάλυψη αυτή έχει τεράστιες συνέπειες στην κοινωνική πολιτική. Εξηγεί δύο επικρατούντα χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας. Το ένα είναι πως υπάρχει ένα κύκλος στέρησης – έλλειψη μορφωτικού επιπέδου, ανεργία, φτώχεια, εθισμός, έγκλημα – που μπορεί να επηρεάσει μία οικογένεια και μόλις αυτή βρεθεί στον κύκλο, είναι σχεδόν αδύνατο να ξεφύγει.

Ο τρόπος που η ανάπτυξη του παιδικού εγκεφάλου βασίζεται στον τρόπο που συμπεριφέρθηκε η μητέρα του στο παιδί εξηγεί γιατί αυτός ο στενάχωρος κύκλος επαναλαμβάνεται. Οι γονείς που ως παιδιά είχαν παραμεληθεί, δεν έχουν πλήρως ανεπτυγμένους εγκεφάλους και ως συνέπεια παραμελούν τα δικά τους παιδιά με παρόμοιο τρόπο.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό που επικρατεί είναι η αποτυχία προγραμμάτων επανένταξης στην κοινωνία που προσπαθούν να μειώσουν το ρυθμό με τον οποίο οι κατά συρροήν ανήλικοι παραβάτες εγκληματούν. Μελέτες υποδεικνύουν πως ένα μεγάλο ποσοστό από αυτούς έχουν εγκεφάλους που δεν αναπτύχθηκαν πλήρως. Ως συνέπεια, ίσως αδυνατούν να ανταποκριθούν με τον ίδιο τρόπο στον σωφρονισμό, που θα απομάκρυνε άλλους με πιο ανεπτυγμένους εγκεφάλους από το έγκλημα.

Το αποτέλεσμα αυτό ίσως οδηγήσει κάποιον στο συμπέρασμα πως δεν μπορεί να γίνει τίποτα με τα κοινωνικά προβλήματα που προκαλεί η παραμέληση στην παιδική ηλικία. Αυτό θα ήταν λάθος. Υπάρχει τρόπος να σπάσει ο κύκλος και δεν είναι τρομερά δύσκολο να γίνει. Θα πρέπει να παρέμβει κάποιος εγκαίρως και να δείξει στις μητέρες που παραμελούν τα παιδιά τους πώς να τα φροντίσουν ώστε να αναπτυχθεί σωστά ο εγκέφαλός τους.

Η «πρώιμη παρέμβαση», χρησιμοποιείται στην Αμερική περισσότερα από 15 χρόνια. Εξασφαλίζει επισκέψεις από νοσοκόμα (τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα) σε μητέρες για τις οποίες υπάρχει φόβος πως θα παραμελήσουν το παιδί τους, και τις συμβουλεύει πώς να φροντίσουν το νεογέννητό τους. Στην πόλη Elmira της πολιτείας της Νέας Υόρκης, όπου τα προγράμματα αυτά λειτουργούν περισσότερο καιρό, υπάρχουν έρευνες που αποδεικνύουν πως η πρώιμη παρέμβαση βοήθησε αυτά τα παιδιά σε σχέση με άλλα του ίδιου κοινωνικού υπόβαθρου. Υπήρχαν 50% λιγότερες συλλήψεις, 80% λιγότερες καταδίκες και σημαντικά λιγότερα άτομα να εθίζονται στα ναρκωτικά.

Ο Graham Allen, υπουργός εργασίας του Nottingham North στην Αγγλία, όπου τα ποσοστά εγκυμοσύνης στην εφηβεία είναι από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη και τα ποσοστά συμμετοχής στην ανώτερη εκπαίδευση από τα χαμηλότερα, είναι υπέρμαχος της πρώιμης παρέμβασης.

«Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η πρώιμη παρέμβαση συμβάλλει σημαντικά στο να βελτιωθεί η κοινωνία μας», λέει ο κύριος Allen. «Και δεν πρέπει να ξεχνάμε και το οικονομικό όφελος. Το ποσό που εξοικονομούν οι φορολογούμενοι με τη μείωση των σπιτιών της πρόνοιας για παιδιά που σε άλλες περιπτώσεις θα μεγάλωναν εκεί, ή τις φυλακές, και ούτω καθεξής».

[…]

Η Andrea Leedsom, του κόμματος των συντηρητικών της Αγγλίας, δήλωσε: «Είναι απίστευτο. Αυτή η πολιτική έχει τη δυνατότητα να μεταμορφώσει την κοινωνία μας, να εξασφαλίσει πως η επόμενη γενιά παιδιών θα γίνουν πιο υπεύθυνοι, πιο ευσυνείδητοι και πιο μορφωμένοι ενήλικες. Γνωρίζουμε τι θα πρέπει να γίνει για να το καταφέρουμε αυτό: χρειάζεται να μάθουμε στις νέες μητέρες πώς θα πρέπει να συμπεριφέρονται στα παιδιά τους τα πρώτα δύο χρόνια της ζωής τους […]».

Η εφαρμογή του προγράμματος είναι δύσκολη, καθώς τα πρώτα εμφανή αποτελέσματα θα φαίνονταν μετά από 15 χρόνια, όταν τα μωρά στα οποία παρασχέθηκε πρώιμη παρέμβαση θα γίνουν έφηβοι. Οι πολιτικοί της Αγγλίας όμως συμφωνούν πως είναι σημαντικό να εφαρμοστεί μία πολιτική που θα συμβάλλει τα μέγιστα στην κοινωνία.

Ευθύνεται το εμβόλιο MMR (Εμ-Εμ-Αρ) για αυτιστικές διαταραχές;

γράφει για μας η κα. Μόντη Αικατερίνη, παιδίατρος ειδικευμένη στην αναπτυξιολογία-παιδονευρολογία

Με την αφιέρωση της 2ας Απριλίου στον αυτισμό , βρίσκω την ευκαιρία να σχολιάσω τις φήμες για το εμβόλιο ιλαράς-ερυθράς-παρωτίτιδας (γνωστό ως Εμ- Εμ- Αρ), ότι μπορεί να είναι ένοχο για τα αυξανόμενα κρούσματα των αυτιστικών διαταραχών. Πρόκειται για μια υπόθεση που είναι ήδη «παλιωμένη», περιέργως όμως εξακολουθεί να κυκλοφορεί και να επηρεάζει νέους γονείς, ακόμη και γιατρούς.

Το πρώτο που πρέπει να πούμε είναι ότι αυτή η φήμη ήταν και παρέμεινε μια ΥΠΟΘΕΣΗ, που ποτέ δεν τεκμηριώθηκε επιστημονικά, ούτε από τους εμπνευστές της. Παρέμεινε ένα υποθετικό ερώτημα, που το μόνο που την συντηρεί είναι το ότι ο αυτισμός δεν μπόρεσε να αποδοθεί σε κάποιο σαφές αίτιο, και βέβαια ότι φαίνεται να αυξάνεται στην εποχή μας.

Γιατί όμως το MMR; Τι το έκανε να μπει στο στόχαστρο;

Εάν δεν ακολουθήσουμε «θεωριες συνομωσίας», η πιθανότερη εξήγηση είναι ο λόγος ότι ο εμβολιασμός αυτός γίνεται χρονικά πολύ κοντά στην ηλικία που περιμένουμε την εμφάνιση της ομιλίας στα παιδιά. Έτσι, αν η ομιλία φαίνεται να καθυστερεί, ενοχοποιούμε ό,τι θυμόμαστε πιο κοντινό. Η υποψία εντούτοις για αυτισμό μπορεί να τεθεί πολύ πιο νωρίς από έναν έμπειρο εξεταστή, πολύ πιο νωρίς και από τον εμβολιασμό του MMR, ακυρώνοντας έτσι προκαταβολικά τη σχετική θεωρία. Υποθετικά, θα μπορούσε να φταίει ό,τιδήποτε συνέβη, ακόμη και από την εμβρυϊκή περίοδο. Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε πολλά: Τη γέννηση με καισαρική, τις εξωσωματικές γονιμοποιήσεις, την ηλικία τεκνοποίησης, τη σύγχρονη διατροφή, τα πυρηνικά, τα ραδιοκύματα της κινητής τηλεφωνίας, τη μόλυνση της ατμόσφαιρας, τα χημικά στις πάνες-βρακάκι  κλπ κλπ. Χαρακτηριστικά, μόλις πριν λίγες μέρες διάβασα σε Αμερικανικό περιοδικό, ότι στο στόχαστρο μπήκε ακόμη και το απλό αντιπυρετικό παρακεταμόλη. Οι υποθέσεις επιτρέπονται, και είναι η κινητήρια δύναμη της επιστήμης, από την υπόθεση όμως μέχρι την τεκμηρίωση η απόσταση είναι μεγάλη και απαιτείται μέθοδος. Και πραγματική τεκμηρίωση δεν έχει προκύψει για την υπόθεση του ΜΜR, ούτε για άλλο εμβόλιο (πριν από χρόνια, κάτι ανάλογο είχε γίνει με το εμβόλιο της ηπατίτιδας Β και τη συσχέτισή του με τη σκλήρυνση κατά πλάκας, που επίσης δεν αποδείχθηκε και ξεχάστηκε).

Και γιατί να μην είναι αλήθεια; Γιατί να μην δυσπιστούμε;

Δεν θα αδικούσα κανέναν που θα δήλωνε δύσπιστος. Οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν είναι αγγελούδια, και ακόμη και οι γιατροί δεν μπορούν να «θωρακιστούν» από περιπτώσεις πλάνης ή/και σκοπιμοτήτων.   Ένας γονιός που είναι ενημερωμένος και ευαισθητοποιημένος πολίτης, έχει κάθε λόγο να διατηρεί επιφυλάξεις και να «το ψάχνει». Κάπου όμως υπάρχει ένα μέτρο, γιατί αν δεν το τηρήσουμε και το τραβήξουμε στα άκρα, θα μπορούσαμε αντίστροφα να σχολιάσουμε ότι αυτή η φήμη, παρά το ότι δεν  αποδείχθηκε συνεχίζει να τροφοδοτείται , οπότε ίσως κάποιους άλλους τους συμφέρει να κρατήσουμε την προσοχή μας στο εμβόλιο αυτό, αντί να αναζητήσουμε τον πραγματικό ένοχο (!).

Και τι θα γίνει στο κάτω κάτω αν δεν εμβολιάσω το παιδί μου, μέχρι να ξεκαθαρίσει το ζήτημα;

Κατ αρχάς το ζήτημα θεωρείται ξεκαθαρισμένο από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ότι δεν αποδείχθηκε τίποτα. Δεύτερον και ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΟΝ,  η γενιά των σημερινών νέων γονιών –τουλάχιστον στις δυτικές κοινωνίες- υποτιμά γιατί δεν έχει καμία εμπειρία από τα νοσήματα που αποτρέπει το MMR: Η ιλαρά σκότωνε παιδιά- και εξακολουθεί να σκοτώνει και να τυφλώνει στις φτωχές χώρες- και μπορεί επίσης να προκαλέσει βαριά εγκεφαλίτιδα. Η ερυθρά είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τις εγκύους (δηλαδή το έμβρυο)- η τελευταία μικροεπιδημία ερυθράς στην Ελλάδα το 1993 σε ανεμβολίαστες εγκύους έφερε στον κόσμο παιδιά με σοβαρότατες αναπηρίες. Η παρωτίτιδα ήταν σημαντικός κίνδυνος για τη γονιμότητα. Συμπέρασμα: Αν οι γονείς δεν εμβολιάσουν με MMR τα παιδιά τους, όχι άμεσα αλλά σε κάποιον χρονικό ορίζοντα θα δούμε αναζωπυρώσεις αυτών των λοιμώξεων με απρόβλεπτες επιπτώσεις.  Δυστυχώς, παρατηρείται και ένα ανησυχητικό φαινόμενο από την πλευρά των γιατρών: υπό την πίεση της ανησυχίας των γονιών, πολλοί παιδίατροι για να αποφύγουν οποιαδήποτε περίπτωση να κατηγορηθούν, «νίπτουν τας χείρας»  και δεν εμβολιάζουν τα παιδιά, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την επανεμφάνιση των ασθενειών, και ενισχύοντας την εντύπωση ότι ίσως να υπάρχει δίκιο στην θεωρία του αυτισμού από MMR.

Και για το τέλος, δύο «υποψιασμένα» σημεία στον αντίποδα:

Το πρώτο είναι η στάση κάποιων γονιών να μην εμβολιάζουν το παιδί τους, βασιζόμενοι εν τούτοις στο «τείχος προστασίας» που δημιουργούν τα εμβολιασμένα παιδιά των άλλων. Πέρα από το πόσο ηθική είναι αυτή η στάση, το ζήτημα είναι ότι όσο περισσότεροι την υιοθετούν, τόσο αυτό το τείχος θα γκρεμίζεται. Το δεύτερο είναι ολίγον πιο πολιτικό: Αν ενισχυθεί μια αντιεμβολιαστική «μόδα», τόσο περιμένει η φτωχοποιημένη μας περίθαλψη να τα στερήσει από τους ασφαλισμένους, μετατρέποντάς τα από υποχρέωση της πολιτείας σε επιλογή του ασθενούς. Θα ήταν πολύ θλιβερό να δούμε επιδημίες στις οποίες θα τρέχουν όλοι να βρουν εμβόλιο, και δεν θα βρίσκουν ή θα τα πληρώνουν  πανάκριβα με τους γνωστούς νόμους της προσφοράς και της ζήτησης.

 Όσο για τον αυτισμό; Ο δρόμος είναι πολύ μακρύς ακόμη, το παζλ πολύ σύνθετο…