Σεμινάρια για γονείς με παιδιά στο φάσμα του αυτισμού

 
Εσείς οι γονείς χρειάζεστε ενημέρωση για τους τρόπους που μπορούν να σας βοηθήσουν, ώστε να ζει όλη η οικογένεια καλύτερα και ταυτόχρονο να μπορεί το παιδί να εξελιχτεί κοινωνικά και παιδαγωγικά. Πολλά μπορούν να αλλάξουν, αν έχετε τη γνώση και την στήριξη άλλων ατόμων και ειδικών.

Στον αυτισμό δεν φτάνει μόνο το παιδί να κάνει τις θεραπείες.

Εσείς πρέπει επίσης να κάνετε αλλαγές.

Ξεκινάμε μια ομάδα στήριξης για γονείς αυτιστικών παιδιών στην Αθήνα. Οι συναντήσεις θα είναι μια φορά το μήνα για δύο ώρες.
Για κάθε συνάντηση ο κόστος θα είναι 10 Ευρώ το άτομο.
29 Μαρτίου, ώρα 11.00-13.00
Τόπος: Aristeidou 124-128, Kallithea

Πληροφορίες και κράτηση θέσης:
2310 450941, 6940402054 και 694 627 3746
ypostirixigoneon@gmail.com

Από ποιά ηλικία ξεκινούν οι παιδικές αναμνήσεις;

 
Μια και μόνο μελωδία μπορεί να ανακαλέσει μνήμες από την παιδική ηλικία. Πόσο παλιά όμως μπορεί να ανατρέξει ο νους μας και πότε ο εγκέφαλός μας αρχίζει να δημιουργεί την ικανότητα σχηματισμού αναμνήσεων;
Μέχρι πρότινος οι επιστήμονες θεωρούσαν πως τα παιδιά μέχρι την ηλικία των 3 ή 4 ετών δεν έχουν αναπτύξει γλωσσικές αλλά και γνωστικές δεξιότητες που θα τους επέτρεπαν να έχουν αναμνήσεις από την περίοδο αυτή της ζωής τους.
Ωστόσο, πρόσφατη έρευνα που διεξήχθη υπό τον Δρ Κάρολ Πίτερσον καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Μεμόριαλ του Καναδά απέδειξε ότι τα παιδιά αυτής της ηλικίας όχι μόνο έχουν αναμνήσεις αλλά και μπορούν να τις διηγηθούν λεπτομερώς.
Για να αντιληφθεί τη διαδικασία και τον τρόπο με τον οποίο γίνεται ο σχηματισμός των αναμνήσεων σε αυτό το στάδιο της παιδικής ηλικίας η Πίτερσον και η ομάδα της μελέτησαν δείγμα 140 παιδιών σε μια διαχρονική μελέτη. Ζητήθηκε από τα παιδιά να ανακαλέσουν στην μνήμη τους τις 3 παλαιότερες αναμνήσεις τους και να τις τοποθετήσουν χρονικά. Οι απαντήσεις στη συνέχεια διασταυρώθηκαν από τους γονείς που κλήθηκαν να επιβεβαιώσουν τα γεγονότα. Μετά την έλευση δύο ετών το δείγμα επανακλήθηκε να απαντήσει στην ίδια ερώτηση.
Αυτό που διαπιστώθηκε ήταν ότι τα μικρότερα παιδιά έδωσαν διαφορετικές απαντήσεις από τις αρχικές ενώ τα παιδιά ηλικίας άνω των 10 ετών δεν διαφοροποίησαν τις απαντήσεις τους. Η μνήμη δηλαδή φαίνεται να αποκρυσταλλώνεται στην ηλικία μετά τα 10 έτη.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός πως στην μεγαλύτερη πλειοψηφία τους τα παιδιά δεν είχαν μνήμες από τραυματικές εμπειρίες. Αντίθετα θυμούνταν περισσότερο καθημερινές σκηνές ή γεγονότα που τους έκαναν εντύπωση όπως για παράδειγμα την ανάπτυξη ενός λουλουδιού στο περβάζι του πεζοδρομίου ή το παιχνίδι στην αυλή του σπιτιού τους.
Άλλες μνήμες δείχνουν ότι τα παιδιά ήδη από μικρή ηλικία έχουν πολύπλοκη σκέψη οργανώνοντας σκανταλιές ή σκεπτόμενα τις συνέπειες. Το παράδειγμα παιδιού που θυμόταν τα σχέδια που οργάνωνε για να κρύψει το σκυλάκι που περιμάζεψε από το δρόμο ή η μνήμη ενός άλλου αγοριού που φοβισμένο έχοντας καταπιεί ένα τουβλάκι από λέγκο σιωπούσε φοβούμενο την αντίδραση των γονιών δείχνουν ξεκάθαρα πως οι ενθυμίσεις των παιδιών δεν σχετίζονται με το συγκινησιακό πεδίο.
Η ψυχολόγος - ερευνήτρια ελπίζει μελλοντικά να βρει τις απαντήσεις σε νέα ερωτήματα αναφορικά με το ποια κριτήρια καθορίζουν αν μια ανάμνηση "μένει" ή "αποχωρεί" αποθηκευόμενη για πάντα στο χρονοντούλαπο του υποσυνειδήτου, χάνοντας ένα μέρος της παιδικής μας ηλικίας.

πηγή:  http://thebest.gr/news/index/viewStory/69026#.Tq6dYA3jcGw.blogger

Φόρμα επικοινωνίας

Για οποιαδήποτε απορία μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας  μέσω της "φόρμας επικοινωνίας" ή με mail στη διεύθυνση tzileroglou_p@yahoo.gr

5 ερωτήσεις για τα κοχλιακά εμφυτεύματα

Τι μπορεί να κάνει ο γονιός στο σπίτι για να βοηθήσει παιδί με προβλήματα ακοής και 4 ακόμα απαντήσεις.

 

Γράφει η OMAΔΑ ΕΙΔΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ - ΒΑΡΗΚΟΙΑ (ΟΕΕ-Β) ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΛΟΓΟΠΕΔΙΚΩΝ - ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝ (Π.Σ.Λ.)

Από τη στιγμή που το παιδί θα φορέσει τα ακουστικά ή θα εμφυτευτεί θα αρχίσει αμέσως να μιλάει;

Ο βαθμός βαρηκοΐας σχετίζεται στενά με την ικανότητα ανάπτυξης του προφορικού λόγου. Υπάρχουν όμως και άλλοι παράγοντες (π.χ. ο χρόνος εμφάνισης του ακουστικού προβλήματος, η έγκαιρη διάγνωση, ο χρόνος τοποθέτησης βοηθήματος, η άμεση εκπαίδευση, πιθανές επιπρόσθετες διαταραχές, κοινωνικοοικονομικοί και ψυχοσυναισθηματικοί παράγοντες, η υποστήριξη από το περιβάλλον) που μπορούν να επηρεάσουν την ανάπτυξη και εξέλιξη του λόγου και της ομιλίας.
Μετά την τοποθέτηση των ακουστικών βαρηκοΐας ή του κοχλιακού εμφυτεύματος θεωρείται απαραίτητη μια συστηματική λογοθεραπευτική παρέμβαση. Η λογοθεραπεία έχει ως στόχο να βελτιώσει την ακουστική διάκριση και αντίληψη (διάκριση ήχων του περιβάλλοντος, φθόγγων, λέξεων και προτάσεων του προφορικού λόγου), την κατανόηση και παραγωγή του λόγου ώστε το παιδί να χρησιμοποιεί και να εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο τρόπο τη νέα ακοή του. Οι στόχοι της θεραπείας διαφοροποιούνται ανάλογα με το βαθμό της βαρηκοΐας και την ιατρική αποκατάσταση που έχει επιλεγεί για το παιδί (ακουστικό βαρηκοΐας ή κοχλιακό εμφύτευμα). Σε κάθε περίπτωση όμως απαιτείται χρόνος εκπαίδευσης και συνεργασίας με ειδικούς τόσο του ίδιου του παιδιού όσο και της οικογένειάς του για την ανάπτυξη της επικοινωνίας του βαρήκοου παιδιού.

Η δυνατότητα πρόσβασης στο ακουστικό ερέθισμα, είτε με ακουστικά βαρηκοΐας είτε με κοχλιακό εμφύτευμα δεν συνεπάγεται την άμεση ανάπτυξη του προφορικού λόγου.

Η ανάπτυξη του προφορικού λόγου προϋποθέτει την ανάπτυξη της κατανόησης του λόγου. Ο χρόνος ανάπτυξης του εκφραστικού λόγου και της ομιλίας του παιδιού θα εξαρτηθεί από τη χρονολογική του ηλικία, την ακουστική του ηλικία, την εκπαίδευση που έχει δεχθεί πριν την ενίσχυση της ακοής του αλλά και το επίπεδο ανάπτυξης της κατανόησης του λόγου.

Το παιδί μου είναι 10 χρονών και φοράει ακουστικά από 3 ετών με ουδό ακοής στα 60-70 dΒ και στα δύο αφτιά. Μήπως θα ήταν προτιμότερο να του βάλουμε κοχλιακό εμφύτευμα ;

Σε ένα παιδί με ουδό ακοής στα 60-70dB μπορούμε να ενισχύσουμε την ακοή του αποτελεσματικά με τα κατάλληλα ακουστικά βαρηκοΐας. Ο στόχος θα πρέπει να είναι να βρεθούνε τα καταλληλότερα ακουστικά βαρηκοΐας και να ρυθμιστούν σωστά, ούτως ώστε το παιδί να δέχεται το μεγαλύτερο δυνατό όφελος από τα ακουστικά και να ανταποκρίνεται ικανοποιητικά σε όλες τις συχνότητες. Με μία βαρηκοΐα τέτοιου βαθμού και τα κατάλληλα ακουστικά ένα παιδί μπορεί να λειτουργήσει ικανοποιητικά. Ικανοποιητική λειτουργία θεωρείται να μπορεί να ανταποκριθεί μόνο μέσω του ακουστικού ερεθίσματος (χωρίς βοήθεια από χειλεοανάγνωση ή άλλο οπτικό ερέθισμα) σε ομιλία που παρουσιάζεται σε ήσυχο περιβάλλον, με φυσιολογική ταχύτητα και ένταση φωνής, σε ποσοστό πάνω από 70%. Σίγουρα, θα υπάρχουν πάντα κάποιοι ήχοι τους οποίους δεν θα μπορεί να ακούει καλά ή θα υπάρχουν ακουστικές συνθήκες (π.χ. σε θόρυβο) στις οποίες θα δυσκολεύεται να ανταποκριθεί.

Στην ηλικία που είναι, προκειμένου να ληφθεί η όποια απόφαση ή να απορριφθεί η όποια εναλλακτική λύση, θα ήταν σκόπιμο :
Α. να έχει προηγηθεί πρόσφατη αξιολόγηση ακουολογική από ΩΡΛ.
Β. να προηγηθεί αξιολόγηση δεξιοτήτων ακρόασης λόγου από λογοθεραπευτή.
Γ. να συμμετέχει στην όποια απόφαση και το ίδιο το παιδί εφόσον είναι σε θέση.

Πώς πρέπει να μιλάνε οι γονείς, η οικογένεια και οι εκπαιδευτικοί σε ένα παιδί που έχει εμφύτευμα ή ακουστικά βαρηκοΐας;

O λόγος που θα πρέπει να απευθύνουμε στο παιδί θα πρέπει κατ' αρχάς να είναι κατανοητός από το παιδί και συνεπώς το γλωσσικό επίπεδο του λόγου μας πρέπει να καθορίζεται με βάση το κεκτημένο γλωσσικό επίπεδο του βαρήκοου/κωφού παιδιού. Όταν απευθύνουμε τον προφορικό λόγο, είναι φυσικό να χρησιμοποιούμε κάποιες χειρονομίες καθώς και τη γλώσσα του σώματος η οποία βοηθά και συμπληρώνει το νόημα. Επίσης, είναι θεμιτό να δίνουμε χρώμα στη φωνή μας διότι η πλούσια προσωδία της ομιλίας υποβοηθά την κατανόηση και τη γλωσσική επεξεργασία (π.χ. σύνταξη) σε όλα τα επίπεδα (λεκτικό, φραστικό, αφηγηματικό). Πολλές φορές όμως, η συνεννόησή μας σε ανοιχτό διάλογο, θα είναι δύσκολη καθώς η ομιλία των παιδιών δεν θα είναι αρχικά καταληπτή. Τότε πρέπει οι γονείς αλλά και οι εκπαιδευτικοί να δίνουμε επιλογές στα παιδιά (αυτό ή το άλλο;) ή ευκαιρίες για να απαντήσει 'ναι/ όχι' σε μία επιλογή. Ρωτάμε, περιμένουμε απάντηση, ενθαρρύνουμε και τη δήξη αν χρειαστεί (να δείξει το παιδί με το δάκτυλό του τι είναι αυτό που επιθυμεί). Έτσι, παροτρύνουμε το διάλογο με το παιδί από πολύ νωρίς, καθώς και τη γενικότερη δυνατότητα συνδιαλλαγής και ενεργής συμμετοχής από την πλευρά του στα καθημερινά δρώμενα.
Όσο για το μάθημα στο σχολείο, οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να συνοδεύουν τον προφορικό τους λόγο με πολλά οπτικά μέσα (εικόνες, φωτογραφίες, κτλ) και γραπτές οδηγίες. Τα παιδιά με κοχλιακό εμφύτευμα ακούνε, συνεπώς δεν είναι απαραίτητο να έχουν συνεχή πρόσβαση στο πρόσωπό μας. Επιλέγουμε την κατάλληλη θέση μέσα στην τάξη. Τους μιλούμε με φυσικό και αβίαστο τρόπο, ούτε δυνατά ούτε σιγανά. Τα παιδιά με ακουστικά βαρηκοΐας και σοβαρή ακουστική απώλεια χρειάζονται να έχουν την οπτική πρόσβαση όταν μιλούμε για να κάνουν χειλεοανάγνωση. Ας μείνουμε σε κοντινή απόσταση.

Το σημαντικό με τα παιδιά που έχουν ακουστική απώλεια είναι να μη σταματάμε να δίνουμε πλούσια γλωσσικά ερεθίσματα σε οποιοδήποτε περιβάλλον και αν βρισκόμαστε (παιδική χαρά, ψώνια, σπίτι, κτλ). Σχολιάζουμε τα πάντα λεκτικά και ζητούμε τη συμμετοχή του παιδιού σε κάθε μας επικοινωνία. Να μην ξεχνάμε ότι ο λόγος του παιδιού εξελίσσεται. Γι αυτό πρέπει να αλλάζουμε συνεχώς το γλωσσικό επίπεδο του λόγου που του απευθύνουμε, εισάγοντας πιο σύνθετες ή ασυνήθιστες λέξεις, πιο μεγάλες προτάσεις, πιο περίπλοκο νόημα. Ο λογοπεδικός είναι το κατάλληλο πρόσωπο για να μας υποδείξει ό,τι χρειαστεί στον τομέα αυτό.

Σε ποιο σχολείο πρέπει να φοιτήσει το βαρήκοο παιδί;

Το πιο κατάλληλο πλαίσιο για παιδιά με ειδικές ανάγκες είναι αυτό που δημιουργεί το «λιγότερο περιοριστικό περιβάλλον», δηλαδή, πληροί τις προϋποθέσεις για να προχωρήσει ο βαρήκοος/κωφός μαθητής στην εκπαίδευση, στην επαγγελματική του αποκατάσταση και στην ανεξάρτητη διαβίωση. Ένα εκπαιδευτικό πλαίσιο θεωρείται κατάλληλο όταν το παιδί μπορεί να συμμετέχει και να παρακολουθεί μέσα στην τάξη, μπορεί να ανταποκρίνεται στις εντολές και ερωτήσεις των εκπαιδευτικών, μπορεί να νιώθει καλά στο σχολικό περιβάλλον ώστε να δημιουργήσει κοινωνικές επαφές με τους συνομηλίκους του και τέλος, μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του σχολείου δίχως να έχει κενά.

Η επιλογή λοιπόν του σχολικού πλαισίου για τα παιδιά με ακουστικά βαρηκοΐας και κοχλιακά εμφυτεύματα είναι μια σημαντική διαδικασία. Θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη πολλοί παράγοντες, όπως το νοητικό δυναμικό, ο βαθμός βαρηκοΐας, ο τρόπος επικοινωνίας του παιδιού (προφορικός λόγος, νοηματική), το γλωσσικό του επίπεδο κ.α.

Έτσι, τα παιδιά μπορεί να κατευθυνθούν είτε σε γενικά είτε σε ειδικά σχολεία για βαρήκοα και κωφά παιδιά. Εάν το παιδί έχει αναπτύξει προφορικό λόγο ίσως να είναι ικανό να παρακολουθήσει το γενικό σχολείο με τις απαραίτητες οδηγίες και συμβουλές προς τον εκπαιδευτικό π.χ. το παιδί να κάθεται κοντά στον δάσκαλο. Επίσης, μέσα στο πλαίσιο της γενικής εκπαίδευσης μπορεί να λάβει ειδική στήριξη για κάποιες ώρες ανά εβδομάδα, είτε παρακολουθώντας το Τμήμα Ένταξης είτε έχοντας «παράλληλη στήριξη» από δάσκαλο κωφών μέσα στη γενική τάξη.
Εάν δεν έχει επαρκή προφορικό λόγο, τότε είναι προτιμότερο να παρακολουθήσει το ειδικό σχολείο για να ενισχυθεί και η νοηματική του γλώσσα. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις όπου το παιδί παρακολουθεί το ειδικό Δημοτικό σχολείο και στη συνέχεια μεταπηδά στο Γυμνάσιο του κανονικού σχολείου.

Οι ειδικοί εξειδικευμένοι θεραπευτές και παιδαγωγοί που ασχολούνται και γνωρίζουν το παιδί και τις ιδιαιτερότητες του είναι αυτοί που μπορούν να σας συμβουλεύσουν κατάλληλα.

Τι μπορώ να κάνω εγώ (γονιός) στο σπίτι; Τι πρέπει να προσέχω στο περιβάλλον του παιδιού για να το βοηθήσω;

Είναι αποδεδειγμένο από πολλές έρευνες ότι η συμμετοχή των ανθρώπων που βρίσκονται στο περιβάλλον του παιδιού σε καθημερινές συνθήκες είναι εξαιρετικά σημαντική αν όχι καθοριστική για την ανάπτυξη των ακουστικών και γλωσσικών ικανοτήτων του. Οι γονείς θα βοηθήσουν το παιδί τους εφαρμόζοντας τις ασκήσεις και τις δραστηριότητες που τους δίνονται από το λογοθεραπευτή και τον ειδικό παιδαγωγό που συνεργάζονται μαζί τους. Η εκπαίδευση της ακοής και του λόγου απαρτίζεται από βραχυπροθέσμους και μακροπροθέσμους στόχους. Κάθε μέρα γίνεται ένα μικρό βήμα προς την ολοκλήρωση τους.

Γενικές αρχές και οδηγίες που θα μπορούσαν να δοθούν πέρα από τις συγκεκριμένες που απαιτεί το εξατομικευμένο πρόγραμμα κάθε παιδιού είναι:

• Να αντιδρούν οι γονείς στους ήχους του σπιτιού και του περιβάλλοντος μαζί με το παιδί τους
• Να παίζουν με παιχνίδια που παράγουν ήχους
• Να εκπαιδεύουν το παιδί στην αναγνώριση ήχων πχ. η βρύση , το κουδούνι, το τηλέφωνο κ.α.
• Να μιλούν αργά με απλές προτάσεις
• Να δίνουν απλές εντολές
• Να ενισχύουν τον καθημερινό λόγο με απλά νοήματα
• Να σχολιάζουν με απλό λόγο αυτό που κάνει το παιδί
• Να επαναλαμβάνουν σωστά και καθαρά αυτό που λέει το παιδί

Μέλη της ομάδας:
Αρετή Οκαλίδου (λογοπεδικός)
Μαριάνα Κιτσώνα (λογοπεδικός)
Μαρινέλλα Τσουκαλά (λογοπεδικός)
Σταματία Γκούντα (λογοπεδικός)
Στέλλα Σαντζακλή (λογοπεδικός)
Φλώρα Αναγνώστου (λογοπεδικός)
Θωμάς Νικολόπουλος (Ωτορινολαρυγγολόγος).

Τest: Αντιδράτε σωστά στα καπρίτσια του;

Από: Νινέττα Φαφούτη

Δεν τακτοποιεί το δωμάτιό του, απαιτεί συνεχώς δώρα, αρνείται να φάει. Στο τέλος, εκνευριζόμαστε. Κι όμως, πολλά εξαρτώνται από τις δικές μας αντιδράσεις. Απαντήστε στις ερωτήσεις του τεστ, για να μάθετε εάν αντιδράτε σωστά.
Δεν έχει σημασία εάν είναι 18 μηνών ή 4 ετών. Όταν έρθει η ώρα για καπρίτσια, το μικρό γίνεται αγνώριστο. Εσείς βιάζεστε, αλλά εκείνο δεν ακούει τίποτα και επιμένει να κάνει του κεφαλιού του. Σας φέρνει σε δύσκολη θέση μπροστά στους άλλους με αδιάκοπες ιδιοτροπίες. Κι εσείς νιώθετε ότι η υπομονή σας έχει φτάσει στα όριά της. Απαντήστε στις ερωτήσεις του τεστ και διαβάστε τις συμβουλές της ειδικού. Θα δείτε ότι αλλάζοντας στρατηγική, όχι μόνο θα αντιμετωπίσετε αποτελεσματικά τα πείσματά του, αλλά θα θέσετε και τις βάσεις μιας σωστής αγωγής.

1. Ζητάτε από το μικρό να μαζέψει τα παιγνίδια του. Εκείνο αρνείται. Του το ζητάτε άλλη μια φορά υπομονετικά κι εκείνο αντιδράει άσχημα ουρλιάζοντας. Εσείς…
α. Του δίνετε ένα χρονικό περιθώριο εντός του οποίου τα παιγνίδια πρέπει να έχουν μαζευτεί.
β. Δεν επιμένετε. Είναι μια από εκείνες τις μέρες που τα νεύρα σας έχουν δοκιμαστεί ήδη αρκετά.
γ. Ουρλιάζετε κι εσείς με τη σειρά σας.
δ. Το τιμωρείτε, τραβώντας το μακριά από τα παιγνίδια του.
ε. Βάζετε εσείς στο μπαούλο των παιγνιδιών ένα αυτοκινητάκι και ένα κύβο, παρακινώντας το να κάνει το ίδιο.

2. Έχετε ραντεβού με τον παιδίατρο και έχετε ήδη αργήσει δέκα λεπτά. Το μικρό επιμένει να κουμπώσει μόνο του το πανωφόρι του. Εσείς…
α. Σπρώχνετε απότομα τα χεράκια του από τα κουμπιά. Δεν είναι ώρα για πειραματισμούς.
β. Δείχνετε συγκαταβατικότητα. Τώρα ξέρετε ότι θα αργήσετε τουλάχιστον είκοσι λεπτά, αλλά το προτιμάτε από το να υποστείτε την οργή του.
γ. Του αποσπάτε την προσοχή λέγοντάς του μια ιστοριούλα και στο μεταξύ το κουμπώνετε.
δ. Το απειλείτε ότι αν αργήσει λίγο ακόμη δεν θα ξαναδεί την αγαπημένη του εκπομπή.

3. Είναι η τρίτη νύχτα στη σειρά που έρχεται στο κρεβάτι σας. Εσείς…
α. Το στέλνετε αποφασιστικά στο δωμάτιό του. Είναι μια κακιά συνήθεια που δεν θέλετε να την καλλιεργήσετε.
β. Του λέτε να γυρίσει στο δωμάτιό του. Αλλά όταν εκείνο ξαναγυρίζει στο κρεβάτι σας κλαίγοντας, του επιτρέπετε να μείνει.
γ. Πηγαίνετε μαζί του στο δωμάτιό του, το πείθετε να ξαπλώσει στο κρεβάτι του και μένετε μαζί του μέχρι να ησυχάσει.
δ. Του λέτε ότι μπορεί να μείνει, αλλά μόνο για λίγο.

4. Εδώ και λίγο καιρό, όποτε του ζητάτε κάτι, κλαψουρίζει. Εσείς…
α. Το αγνοείτε κάνοντας ότι δεν το ακούτε.
β. Χάνετε την υπομονή σας και του λέτε να σταματήσει το κλαψούρισμα, γιατί δεν κάνει και τίποτε άλλο.
γ. Του ξεκαθαρίζετε ότι θα το συζητήσετε μόνο όταν σταματήσει το κλαψούρισμα και αρχίσει να μιλά όπως πρέπει.

5. Το παιδί σας σπρώχνει το φίλο του και του παίρνει το αυτοκινητάκι με το οποίο παίζουν. Εσείς…
α. Επεμβαίνετε όταν δεν τα βρουν μεταξύ τους, παίρνετε το αυτοκινητάκι και το δίνετε στο άλλο παιδί, γιατί δεν θέλετε το παιδί σας να τα θέλει όλα δικά του.
β. Του δίνετε μια στον ποπό και του λέτε ότι πρέπει να μοιράζεται τα πράγματά του.
γ. Του λέτε ότι πρέπει να ζητήσει συγνώμη και το προειδοποιείτε ότι εάν δεν μάθει να μοιράζεται τα παιγνίδια του, θα τα πάρετε και θα τα φυλάξετε.

6. Το μικρό θύμωσε γιατί δεν του φτιάξατε  μακαρόνια που είναι  το αγαπημένο του φαγητό ούτε τα βάλατε στο πιάτο, εκείνο με τον Μίκυ. Διαμαρτύρεται, σπρώχνει το πιάτο, το αναποδογυρίζει πάνω στο τραπέζι και κουβαριάζεται στο πάτωμα με το κεφάλι μέσα στα γόνατα. Εσείς…
α. Του λέτε να πάει στο δωμάτιό του και να μην γυρίσει μέχρι να ηρεμήσει.
β. Το μαλώνετε και του λέτε ότι το φαγητό δεν είναι για πέταμα και δεν θα του δώσετε άλλο.
γ. Του λέτε ότι θα του μιλήσετε μόνο όταν ηρεμήσει. Το αφήνετε να βράζει στο ζουμί του και ασχολείστε με τις δουλειές σας.

7. Όταν πηγαίνετε για ψώνια απαιτεί πάντα ένα καινούργιο παιγνιδάκι. Εσείς…
α. Του λέτε ότι αποκλείεται. Έχει ήδη πολλά, ενώ υπάρχουν φτωχά παιδάκια που δεν έχουν ούτε να φάνε.
β. Του λέτε αυστηρά να το ξαναβάλει αμέσως πίσω, γιατί δεν μπορείτε να πετάτε λεφτά για παιγνίδια.
γ. Υποχωρείτε γιατί αντιλαμβάνεστε ότι σας κοιτάζουν όλοι και σκέφτεστε ότι στο σπίτι θα του τα ψάλλετε.
δ. Έχετε κάνει συμφωνία μαζί του πριν φύγετε από το σπίτι ότι μπορεί να ζητήσει μόνο ένα περιοδικό ή μια γκοφρέτα με δώρο-έκπληξη. Και του θυμίζετε ότι πρέπει να τηρήσει τη συμφωνία.

Ας σχολιάσουμε τις απαντήσεις σας...

1ο καπρίτσιο
α. Δώστε του λίγο χρόνο για να τελειώσει το παιγνίδι του. Μην του συμπεριφέρεστε σαν να ήταν στρατιωτάκι που πετάγεται σαν ελατήριο στην πρώτη σας εντολή. Ούτε βέβαια να το αφήνετε επ’ άπειρον να παίζει. Θυμηθείτε ότι το μικρό παιδί δεν μπορεί να εκτιμήσει το χρόνο.
β. Με αυτό τον τρόπο, απλώς παρατείνετε το πρόβλημα. Καλύτερα να το βοηθήσετε να μάθει από νωρίς (ξεκινώντας από τα δυο - τρία του χρόνια) κάθε φορά να τακτοποιεί τα παιγνίδια του, στη αρχή τουλάχιστον  με τη βοήθεια σας.
γ. Όταν χάνετε την ηρεμία σας και φωνάζετε  απλώς ξεκινάτε έναν άσκοπο και κουραστικό αγώνα. Δεν επιβάλλεστε με τη φωνή αντίθετα μπορεί να το κάνετε να πεισμώσει περισσότερο.
δ. Εάν το τραβήξετε απότομα  από τα παιγνίδια του δεν πετυχαίνετε το στόχο. Το παιχνίδι τέλειωσε βίαια αλλά δεν θα μπορέσει να τακτοποιήσει τα παιχνίδια του. 
ε. Είναι ο πιο σωστός δρόμος. Βοηθώντας το, του δίνετε να καταλάβει ότι η τακτοποίηση δεν είναι τιμωρία ούτε επιβολή, είναι απλώς μια υποχρέωση που πρέπει να εκπληρωθεί.

2ο καπρίτσιο
α. Δεν είναι καπρίτσιο. Το παιδί δεν έχει τους δικούς μας ρυθμούς και δεν τους καταλαβαίνει. Η επιθυμία του να δοκιμάζει νέα πράγματα δεν είναι μόνο φυσιολογική, είναι θεμιτή.
β. Η απαραίτητη συγκατάβαση που δείχνετε επειδή  δεν αντέχετε το θυμό του γίνεται αντιληπτή από το παιδί που αισθάνεται ότι καταφέρνει να περνά τα θέλω του. Δυστυχώς με αυτό τον τρόπο φαίνεται ότι αδυνατείτε να περάσετε το μήνυμα σας  στο παιδί.
γ. Όταν βιάζεστε και πρέπει να κάνετε κάποια δουλειά, ο πιο ανώδυνος και συνάμα απλός τρόπος είναι αυτός. Κυρίως με τα πιο μικρά,  η απόσπαση της προσοχής σε κάτι άλλο φαίνεται συχνά η  αποτελεσματικότερη λύση.
δ. Μια τέτοιου είδους απειλή δεν έχει κανένα νόημα. Το μικρό δεν θεωρεί κακό αυτό που κάνει, δεν κάνει πείσματα. Αντιθέτως, πιστεύει ότι κάνει κάτι καλό.

3ο καπρίτσιο
α. Καλό είναι να κοιμάται στο δωμάτιό του, αλλά ένα φοβισμένο πιτσιρίκι δύσκολα θα δεχτεί να γυρίσει μόνο του στο κρεβατάκι του. Θα μείνει εκεί και θα κλαίει.
β. Το μήνυμα είναι αντιφατικό και μειώνει την αξιοπιστία και το κύρος σας. Μπορεί να ενδώσετε λόγω κούρασης, αλλά φροντίστε να γίνεται σπάνια.
γ. Είναι αναμφισβήτητα η ιδανική λύση. Το μικρό ησυχάζει με την παρουσία σας και ξανακοιμάται στο κρεβατάκι του. Θα σας κοστίσει λίγη ώρα ύπνου, αλλά το παιδί θα νιώσει ασφαλές και το πρόβλημα θα λυθεί πολύ πιο γρήγορα.
δ. Σε αυτή την περίπτωση, το μικρό μπορεί να σας εξηγήσει το πρόβλημά του, εάν φοβάται, εάν νιώθει άσχημα ή εάν είδε κάποιο κακό όνειρο. Αφού ηρεμήσει θα του εξηγήσετε ότι δεν μπορείτε να μείνετε όλοι μαζί στο ίδιο κρεβάτι μέχρι το πρωί και θα το πάρετε στο δωμάτιό του.

4ο καπρίτσιο
α. Αγνοώντας το απλά χωρίς να του εξηγείτε , δεν το βοηθάτε να καταλάβει ότι δεν είναι αυτός ο σωστός τρόπος να ζητάει κάτι.. Είναι χαρακτηριστικό των παιδιών, όταν θέλουν κάτι πολύ, να το ζητούν συνεχώς.
β. Είναι η κλασική αντίδραση της εξαντλημένης μαμάς. Καλύτερα, όμως, να αποδραματοποιήστε την κατάσταση και να το ρωτήσετε γιατί μιλάει έτσι, αφού δεν υπάρχει λόγος.
γ. Είναι η καλύτερη μέθοδος για να σταματήσει τη συνήθεια να κλαψουρίζει, όταν θέλει να πετύχει κάτι. Θα καταλάβει ότι, εάν συνεχίσει έτσι, δεν θα περάσει ποτέ το δικό του.

5ο καπρίτσιο
α. Είναι σωστή αντίδραση σε γενικές γραμμές , ωστόσο είναι απαραίτητο να πείτε στο παιδί σας ότι ο φίλος του ήθελε να παίξει λίγο με το παιχνιδάκι του και θα του το επιστρέψει  και απευθυνόμενη και στο άλλο παιδάκι πείτε του να παίξει λίγο με το συγκεκριμένο παιχνίδι και να το επιστρέψει. Είναι σημαντικό  το παιδί σταδιακά να καταλάβει ότι πρέπει να μάθει να μοιράζεται τα παιχνίδια του και να τα δανείζει στο φίλο του για να παίξουν. Στη συνέχεια εξηγήστε του ότι και το άλλο παιδάκι έχει δικαίωμα να παίξει.
β. Ένα χτύπημα τον ποπό με ή χωρίς εξηγήσεις δεν γίνεται αντιληπτό από το μικρό, δεν έχει καμιά εκπαιδευτική αξία , αντίθετα του περνάτε το νόμο του ισχυρού και επομένως πρέπει να αποφεύγεται.
γ. Το να μάθει να ζητά συγνώμη,  ιδίως εάν είναι τριών-τεσσάρων ετών, είναι σημαντικό,. Ωστόσο, το να του πάρετε το παιγνίδι είναι λάθος. Έτσι τιμωρείτε και το άλλο παιδάκι που δεν φταίει σε τίποτα.

6ο καπρίτσιο
α. Εάν το παιδί είναι πολύ μικρό (κάτω από τρία) δεν έχει νόημα να το στείλετε στο δωμάτιό του για τιμωρία. Δεν θα το καταλάβει. Εάν είναι μεγαλύτερο, συνειδητοποιήστε ότι του συμπεριφέρεστε σαν να ήταν πολύ μεγάλο. Είναι μια υπερβολική αντίδραση εκ μέρους σας.
β. Πρώτα από όλα πρέπει να του ξεκαθαρίστε με σταθερότητα και αποφασιστικότητα ότι αυτό είναι το φαγητό της οικογένειας για τη συγκεκριμένη μέρα. .. Εξηγήστε του ότι έχει δικαίωμα να προτιμάει ένα φαγητό και ότι προσπαθείτε να φτιάχνετε αυτά που του αρέσουν  αλλά πρέπει να δοκιμάζει και άλλες γεύσεις. Προτρέψτε το να καθαρίσετε μαζί.
γ. Και σε αυτή την περίπτωση, το μικρό δεν θα καταλάβει τι κακό έκανε αν δεν του εξηγήσετε με σαφή τρόπο.

7ο καπρίτσιο
α. Δεν θα μεταπείσετε ένα παιδί που δεν έχει κλείσει τα πέντε μιλώντας του για τη φτώχεια. Δεν ξέρει περί τίνος πρόκειται και επομένως δεν θα ακούσει.
β. Και η έννοια των χρημάτων είναι αφηρημένη και απέχει πολύ ακόμη από τα βιώματά του. Για εκείνο ένα ή χίλια ευρώ είναι ένα και το αυτό.
γ. Η ενδοτικότητα κρύβει κινδύνους. Στις δύσκολες στιγμές είναι σημαντικό να διατηρείτε την ηρεμία σας και να έχετε αποφασιστική στάση όταν του εξηγείτε τι μπορείτε να του αγοράσετε. 
δ. Είναι αναμφίβολα η καλύτερη λύση. Εάν το μικρό είναι προετοιμασμένο, εάν έχει δεσμευτεί (τα μικρά λατρεύουν τις συμφωνίες), θα του είναι πιο εύκολο να συμπεριφερθεί όπως θέλετε.

 Με την συνεργασία της κας Αλεξάνδρας Καππάτου (Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος-συγγραφέας) www.akappatou.gr

imommy

15 + 1 λόγοι για τους οποίους είναι υπέροχο να έχεις δίδυμα

Από: Ελένη Καραγιάννη

1. Τη στιγμή που ανακοινώνεις ότι περιμένεις δίδυμα όλοι στην οικογένεια, οι φίλοι αλλά και εντελώς άγνωστοι σου στρώνουν το… κόκκινο χαλί. Τι θέλεις; Κάθισμα; Βοήθεια; Κάτι να φας; Πες το και θα το έχεις!

2. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια! Με τη μία αποκτάς τετραμελή οικογένεια (άσε που χρειάζεται να αγοράσεις και να φορέσεις ρούχα εγκυμοσύνης μόνο μια φορά).

3. Δύο μωρά βγαίνουν από το σώμα σου. Σκέψου το λίγο. Η εμπειρία της γέννας ενός παιδιού είναι εκπληκτική. Πόσο μάλλον, όταν πρόκειται για δύο παιδιά. Το μόνο που μπορεί να πει κανείς γι’ αυτή την εμπειρία είναι… Ουάου!!!

4. Είναι υπέροχο να κρατάς αγκαλιά ένα βρέφος –αλλά το να κρατάς τα δυο νεογέννητα παιδιά σου ταυτόχρονα είναι αληθινό θαύμα!

5. Με ένα περίεργο τρόπο, το γεγονός ότι υπάρχουν δύο παιδιά κάνει το καθένα από αυτά ακόμα πιο χαριτωμένο και πιο γλυκό.

6. Καθώς μεγαλώνουν είναι πολύ διασκεδαστικό να παρακολουθείς τις διαφορές –και τις ομοιότητές τους. Από τα δαχτυλάκια των χεριών μέχρι αυτά των ποδιών, το παιχνίδι «από ποιον το… κληρονόμησε άραγε αυτό;» δεν τελειώνει ποτέ.

7. Ζεις από κοντά την αγάπη μεταξύ των διδύμων. Η μεταξύ τους σχέση είναι πιο δυνατή από αυτό που μπορούν να περιγράψω με λέξεις. Και διαφορετική από την αγάπη ανάμεσα σε δύο αδέρφια.

8. Ο χρόνος που περνάς με καθένα από αυτά χωριστά είναι πραγματικά απολαυστικός.

9. Μπορεί ο πρώτος χρόνος της ζωής των διδύμων να είναι στ’ αλήθεια εξαντλητικός για τους γονείς, μετά όμως νιώθεις πιο ήρεμος και ισορροπημένος ακριβώς επειδή κατάφερες να επιβιώσεις αυτούς τους πρώτους μήνες.

10. Όταν το ένα δεν πάει για κάποιο λόγο στο σχολείο, δεν χρειάζεται να πάρεις τηλέφωνο το δάσκαλο ή κάποιο συμμαθητή να σου δώσει τα μαθήματα. Τα έχει ήδη στη σάκα του το άλλο όταν επιστρέφει στο σπίτι!

11. Αν και δεν είναι κάτι για το οποίο μπορείς να περηφανεύεσαι, είναι εύκολο να… κατασκοπεύσεις τα παιδιά όταν είναι δίδυμα. Απλά, «στριμώχνεις» το ένα και μαθαίνεις όχι μόνο τι έχει συμβεί, αλλά και πώς νιώθει το αδερφάκι τους.

12. Τους αρέσουν τα ίδια βιβλία, οι ίδιες ταινίες, τα ίδια παιχνίδια. Δεν χρειάζεται να αγοράσεις τα περισσότερα πράγμα δύο φορές. Βέβαια, αργότερα θα πρέπει να καλύψεις ταυτόχρονα επί δύο τα έξοδα των σπουδών τους.

13. Υποστηρίζουν πάντα το ένα το άλλο. Πρόκειται για μια μοναδική σχέση που βγαίνει από βαθιά μέσα τους και πιθανότατα έχει να κάνει με το γεγονός ότι έχουν μοιραστεί τα πάντα ήδη από την ενδομήτρια ζωή τους.

14. Δεν χρειάζεται να οργανώσεις δύο πάρτι γενεθλίων το χρόνο. Κάνεις ένα κοινό (τουλάχιστον για την οικογένεια) κι έτσι κουράζεσαι λιγότερο και διασκεδάζεις περισσότερο.

15. Είναι σαν δύο παρόμοια δώρα σε διαφορετική συσκευασία. Ο τρόπος με τον οποίο μοιάζουν και ταυτόχρονα διαφέρουν τόσο πολύ είναι εντυπωσιακός!

16. Τα δίδυμα αδέρφια είναι κολλητοί και αδερφές ψυχές πριν καν γίνουν γιοι και  κόρες, αδερφοί και αδερφές, συμμαθητές και φίλοι. Είναι ένα θαύμα να τα γεννάς και να τα μεγαλώνεις!

Της Λόρα Ρόσι Τότεν και το μπλογκ της  My So-Called Sensory Life.

imommy

Το μωρό σας ξέρει πότε είστε αγχωμένη!

Από: Ελένη Καραγιάννη

Μπορεί να είναι ακόμα πολύ μικρά για να κατανοούν και να επεξεργάζονται σύνθετα συναισθήματα, όμως όταν η μαμά τους αγχώνεται τα μωρά το αντιλαμβάνονται αμέσως, σύμφωνα με νέα έρευνα των Πανεπιστημίων της Νέας Υόρκης και της Καλιφόρνια.

«Όπως φαίνεται από τα αποτελέσματα της έρευνας, όταν παίρνετε αγκαλιά το μωρό σας εκείνο δέχεται ισχυρά μηνύματα από το σώμα σας τα οποία συνδέονται με τη συναισθηματική σας κατάσταση και την ίδια στιγμή αρχίζει να αισθάνεται το ίδιο παρόμοια συναισθήματα», σχολιάζει η ερευνήτρια Τέσα Γουότερς.

Για τις ανάγκες της έρευνας οι επιστήμονες παρακολούθησαν με ειδικούς αισθητήρες τον καρδιακό παλμό μωρών ηλικίας 12 έως 14 μηνών τη στιγμή που η μητέρα τους έκανε κάτι που της προκαλούσε στρες.

Αφού πρώτα χώρισαν τις μητέρες από τα μωρά τους και τις… άγχωσαν αρκετά μέσω μιας διαδικασίας ερωταναντήσεων, στη συνέχεια τις άφησαν να τα πάρουν ξανά αγκαλιά. Μέσα σε ελάχιστα λεπτά, τα παιδιά άρχισαν να αντιλαμβάνονται το επίπεδο άγχους της μαμάς τους (το οποίο είχε εκτιμηθεί και καταγραφεί από τους ερευνητές). Μάλιστα, όσο πιο αγχωμένη ήταν η μαμά τόσο πιο έντονη ήταν η αντίδραση του μωρού (αυξημένος καρδιακός ρυθμός).

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι τα παιδιά αντιλαμβάνονται το στρες της μητέρας μέσω της όσφρησης, της έντασης της φωνής και της έκφρασης του προσώπου της.

imommy

Όχι, ευχαριστώ... Δεν θα πάρω!

Κάποιες φορές, μια άρνηση μπορεί να έχει τις πιο θετικές επιπτώσεις στη ζωή των μικρών μας. Γι αυτό ακριβώς το λόγο το "όχι" είναι μια από τις πρώτες λεξούλες που θα πρέπει να τους διδάξουμε!
Της Μάρθας Αγγελοπούλου, με τη συνεργασία της ψυχολόγου Ειρήνης Μπίρμπου, eirini_mpirmpou@yahoo.gr).
Όχι! Πώς γίνεται μια τόσο δα λεξούλα να βγαίνει τόσο δύσκολα από τα χείλη μας και να ηχεί τόσο δυνατά στα αφτιά μας; Γίνεται… Ειδικά όταν λέγεται κι ακούγεται σε στιγμές που δεν πρέπει. Υπάρχουν όμως και κάποιες άλλες στιγμές που το "όχι" μοιάζει (και πρέπει) να είναι η μόνη απάντηση. Μια απάντηση η οποία θα πρέπει να δίνεται συνειδητά, αποφασιστικά, αλλά -προπάντων- ευγενικά τόσο από τους μεγάλους, όσο κι από τα παιδιά! Πώς μαθαίνουμε, λοιπόν, στα παιδιά να λένε "όχι";

1. Τους δίνουμε εναλλακτικές…

…τις οποίες προσπαθούμε να σεβόμαστε! Όταν το μικρό μας πει "όχι" στο κόκκινο μπλουζάκι και επιλέξει να φορέσει το μπλε, δεχόμαστε την επιλογή του και δεν προσπαθούμε να του αλλάξουμε γνώμη.

2. Δίνουμε το καλό παράδειγμα…

…προσπαθώντας να μην κάνουμε πράξη τα "όχι" που δεν θα θέλαμε να ακούσουμε. Π.χ. αν το δωμάτιό μας είναι άνω κάτω, δεν μπορούμε να ζητάμε από το μικρό μας να συγυρίσει το δικό του δίχως δεύτερη σκέψη. Επίσης, αν τη μια μέρα του επιτρέπουμε να κοιμηθεί στις δέκα, την άλλη στις έντεκα και την τρίτη στις δώδεκα, τότε, όταν θα του ζητήσουμε να πάει στο κρεβατάκι του από τις εννιά, μάλλον θα αντιδράσει. Πρέπει, λοιπόν, να είμαστε πιστοί στις απόψεις μας και να του το δείχνουμε.

3. Παίζουμε το παιχνίδι του "όχι"…

…μοιράζοντας ρόλους κι αναπτύσσοντας διάφορα σενάρια. Π.χ. παίρνουμε το ρόλο του ξένου, του άτακτου φίλου, κ.λπ. και παροτρύνουμε μέσα από έξυπνους διαλόγους το μικρό μας να απαντήσει "όχι" εκεί που χρειάζεται.

4. Συζητάμε…

…για την ηθική, την ευγένεια, τις αξίες της ζωής. Πώς αλλιώς θα μάθει το μικρό μας τι είναι καλό και τι κακό; Ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος;

5. Λέμε "όχι" στα παιδιά μας…

…αν δεν ακούν ποτέ το "όχι", πώς περιμένουμε να το πουν; Αν δεν υπάρχουν όρια, πώς θα μπορέσουν να τα τηρήσουν και να τα βάλουν; Παρ όλα αυτά, όμως, δεν ξεχνάμε ότι η βάση για να δεχθεί και να υιοθετήσει ένα παιδί το "όχι" (και να αποδεχθεί το όριο που του βάζουμε) είναι αρχικά το "ναι". Όσο κακό είναι λοιπόν το να λέμε πάντα "ναι" στα παιδιά μας, άλλο τόσο κακό είναι και το να λέμε πάντα "όχι".

6. Στηρίζουμε στις αποφάσεις τους…

…απομακρύνοντας τις τύψεις ή τους φόβους τους κάθε φορά που καλούνται να αρνηθούν κάτι σε κάποιον.

7. Δεν τα καλομαθαίνουμε…

...σπεύδοντας να τα βγάλουμε από τη δύσκολη θέση και να πούμε εμείς το "όχι" αντί για εκείνα. Π.χ. αν η μικρή μας δεν θέλει την τάδε κούκλα, αλλά μια άλλη, την ενθαρρύνουμε να μιλήσει στη φίλη της και να τα βρουν μεταξύ τους. Σε καμία περίπτωση δεν αναλαμβάνουμε να της προσφέρουμε την κούκλα "στο πιάτο", βγάζοντάς τη από τη δύσκολη θέση.

Εβδομάδα Αξιολόγησης και πρώιμης παρέμβασης

Με την πρώιμη διάγνωση και παρέμβαση μέσα από ένα κατάλληλα δομημένο πρόγραμμα, τα παιδιά  με αναπτυξιακές δυσκολίες καταφέρνουν να αναπτύξουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους.
Επικοινωνήστε μαζί μας για Δωρεάν Αξιολόγηση και να συζητήσουμε τις ανησυχίες σας!

Κάλεσμα για το θεραπευτικό παιχνίδι!

Αγαπητοί Γονείς!

Εσείς που είστε γονιός παιδιού στο φάσμα του αυτισμού περνάτε πολλές δυσκολίες λόγω της εγωκεντρικής συμπεριφοράς του παιδιού σας.  Η διαταραχή του αυτισμού είναι μια διαταραχή στη σχέση με άλλον άνθρωπο και αυτό το κάνει πολύ περίπλοκο και δύσκολο. Παρατηρείτε ότι το παιδί σας είναι απόμακρο συναισθηματικά, κοινωνικά και επικοινωνιακά. Αυτό προκαλεί συναισθήματα απόγνωσης, απελπισίας και σύγχυση, τα οποία το παιδί με τη σειρά εισπράττει από  σας.

Αν θέλετε να ενημερωθείτε και να δείτε ότι υπάρχει τρόπος για να επικοινωνήσετε με το παιδί σας, σας προτείνουμε κάτι που κυριολεκτικά θα σας απελευθερώσει! Ο λόγος είναι για το θεραπευτικό παιχνίδι ΚΑΛΕΣΜΑ! Το Κάλεσμα είναι μία μέθοδος που εφαρμόζεται παγκοσμίως με παιδιά στο φάσμα του αυτισμού και έχει αλλάξει ραγδαία την ζωή πολλών οικογενειών.

Τι έχει να σας προσφέρει το θεραπευτικό παιχνίδι Κάλεσμα;

Επικοινωνία με το παιδί σας, αμοιβαιότητα, χαρά, γέλιο, ηρεμία, αποδοχή! Και οπωσδήποτε ουσιαστική εξέλιξη στο παιδί σας

σχετικά με την επικοινωνία, τη συνεργασία, το λόγο και τη μάθηση.

Δώστε την ευκαιρία σε εσάς και το παιδί σας να μοιραστείτε αληθινές στιγμές στοργής και κατανόησης! Ελάτε στο Κέντρο μας να σας δείξουμε πώς μπορείτε να κερδίσετε αυτές τις στιγμές με το παιδί μέσα από το παιχνίδι. Το δωμάτιο με τον καθρέφτη θα σας δώσει την δυνατότητα να μας δείτε πώς παίζουμε με τα παιδιά και να μάθετε να κάνετε και σεις το ίδιο στο σπίτι σας!

Περιμένουμε να μοιραστούμε την χαρά του παιχνιδιού μαζί σας!!!Σας προσκαλούμε στις   3-3-2014,  ώρα 17.30   με ελεύθερη είσοδο να γνωριστούμε και να σας δείξουμε την δουλειά μας! Κάνετε κράτηση τηλεφωνικά-περιορισμένες θέσεις!

Με εκτίμηση,

Μαρέικε Στέεμαν-Κοκκαλίδου

Παιδοψυχολόγος.

Το Κέντρο Υποστήριξης Γονέων έχει ως σκοπό να προσφέρει κατανόηση και στήριξη σε γονείς (παιδιών με αυτισμό, άλλες διαταραχές ή προβλήματα συμπεριφοράς), και να τους δείξει καινούριους τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων των παιδιών, ώστε να τους ενισχύσει στο γονεϊκό ρόλο και να χαίρονται (πάλι) τα παιδιά τους.

Δίνει ουσιαστική, συστηματική ενημέρωση και εκπαίδευση σε γονείς, ώστε να αποκτήσουν τις απαραίτητες ικανότητες για να παροτρύνουν οι ίδιοι την επιθυμητή συμπεριφορά στα παιδιά τους και να βελτιώσουν τις σχέσεις ανάμεσα τους.

Η εκπαίδευση και υποστήριξη γονέων γίνεται με μεθοδικό και πρακτικό τρόπο, και δίνει την δυνατότητα στο γονιό να εφαρμόζει, αυτό που μαθαίνει, καθημερινά με το παιδί του, με σκοπό να διαφοροποιείται σταδιακά η αντιμετώπιση το

Κέντρο Υποστήριξης Γονέων

Ελλησπόντου 22

Καλαμαριά

2310 450941 ή  6940402054

ypostirixigoneon@gmail.com

Μάθετε για εμάς στο www.kyg.gr και στο facebook: ΑΥΤΙΣΜΟΣ / ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΓΟΝΕΩΝ