Η συνέντευξη του πρώτου δασκάλου με Σύνδρομο Down

Ο 34χρονος Ισπανός Πάμπλο Πινέδα είναι ο πρώτος στην Ευρώπη πτυχιούχος πανεπιστημίου που έχει σύνδρομο Down. Χρειάζεται να περάσει ακόμη τέσσερις εξετάσεις, για να πραγματοποιήσει το όνειρό του: να γίνει δάσκαλος.

Αυτό δεν είναι τόσο ασυνήθιστο: στην Ισπανία το 85% των παιδιών με σύνδρομο Down πηγαίνουν στο κανονικό σχολείο. Η WELT ON LINE μίλησε με τον Πινέδα για τη μάθηση, την “καθυστέρηση” και για τα υπερπροστρατευμένα παιδιά.

Ο Πάμπλο Πινέδα τελείωσε τις σπουδές του παιδαγωγού και αυτό το Μάρτη έκανε την πρακτική εξάσκηση στην Κόρδοβα. Ο Πινέδα αυτήν την εποχή προετοιμάζεται για τις εξετάσεις για την άδεια άσκησης επαγγέλματος και του μένουν μόνο τέσσερις εξετάσεις για να τελειώσει τις σπουδές του στην ψυχολογία και παιδαγωγικά. Στο φεστιβάλ κινηματογράφου της Μάλαγκα στα τέλη Απρίλη προβλήθηκε η ταινία «Και εγώ επίσης» που είναι εμπνευσμένη από τη ζωή του Πινέδα και στην οποία ο ίδιος κρατά τον βασικό ρόλο: Ζωή, Αγάπη, Λύπη και Χαρά κατά τη διάρκεια των σπουδών. Με τον Πινέδα μίλησε ο Jan Marot.

WELT ONLINE: Πώς βιώσατε προσωπικά το σύνδρομο Down;

Πάμπλο Πινέδα: Δεν ήταν οι γονείς μου που μου το είπαν. Ήταν ο δάσκαλός μου. Ήμουν περίπου εφτά χρονών, όταν με ρώτησε αν ήξερα τι είναι το σύνδρομο Down. Φυσικά απάντησα ναι. Με κοίταξε έντονα και μου εξήγησε τη γενετική του σύνδρομου Down. Στην ηλικία αυτή ήταν πραγματικά πολύ σκληρό. Για μένα αυτό ακουγόταν σαν αραμαϊκά. Ήταν πολύ βαρύ. Του έθεσα μόνο δύο ερωτήσεις: «Είμαι χαζός;» Απάντησε : «Όχι.» «Μπορώ να συνεχίσω να πηγαίνω στο σχολείο με τους φίλους μου;» Απάντησε : «Κανένα πρόβλημα» . Τα υπόλοιπα μου ήταν παντελώς αδιάφορα.

WELT ONLINE: Όπως η πλειοψηφία των παιδιών με σύνδρομο Down στην Ισπανία. Το 85% πηγαίνουν σε ένα κανονικό σχολείο.

Πινέδα: Ναι, τώρα. Όμως παλαιότερα δεν υπήρχε η ένταξη. Αυτό είναι η κορυφή μιας ανάπτυξης. Εγώ ήμουνα ο πρώτος μαθητής με σύνδρομο Down που πήγα σε ένα δημόσιο σχολείο.

WELT ONLINE: Τι αναμνήσεις έχετε από τα χρόνια του σχολείου;

Πινέδα: Στο σχολείο διασκέδαζα πολύ, περνούσα πολύ καλύτερα απ’ ό,τι με τους φίλους μου. Είχα υπέροχες, ενδιαφέρουσες και πολύ σκληρές εμπειρίες. Συνολικά ήταν μια απίστευτα πλούσια φάση της ζωής μου. Υπήρχαν καλύτερες και χειρότερες μέρες. Ιδιαίτερα η εφηβεία ήταν σκληρή. Αλλά αυτή είναι πάντα μια δύσκολη περίοδος. Εγώ δεν μπορούσα μερικές φορές να ζήσω με το σώμα μου και μέσα σ’ αυτό

WELT ONLINE: Γιατί επιλέξατε τις παιδαγωγικές σπουδές;

Πινέδα: Σαν παιδί είχα πολλές ιδέες. ΄Ηθελα να γίνω δικηγόρος, κατόπιν δημοσιογράφος. Τότε ένας καθηγητής και μέντοράς μου με συμβούλεψε να γίνω δάσκαλος, γιατί τα παιδαγωγικά προσφέρουν περισσότερες επιλογές. Μου είπε ότι οι άλλες επιστήμες είναι σκληρές και ανταγωνιστικές. Δεν το έχω μετανιώσει ούτε δευτερόλεπτο. Μου αρέσει να εργάζομαι με παιδιά, νιώθω πολύ χρήσιμος.

WELT ONLINE: Ακολουθείτε αυστηρά κάποιο σταθερό ημερήσιο πρόγραμμα μελέτης;

Πινέδα: Από το τίποτα βγαίνει τίποτα. Μελετώ περίπου 6-7 ώρες τη μέρα. Τα βράδια τα έχω ελεύθερα. Διαβάζω πάντα με μουσική. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, οι σπουδές δεν είναι εύκολες και το σύνδρομο Down με περιορίζει κατά 30% , πράγμα που τις καθιστά δυσκολότερες. Ο καθένας πρέπει να παλεύει για το μέλλον του.

WELT ONLINE: Τι σημαίνει και τι σημασιοδοτεί το είναι κανείς ο πρώτος με σύνδρομο Down πτυχιούχος στην Ευρώπη;

Πινέδα: Είναι μια μεγάλη ευθύνη. Γνωρίζω ότι οι πατέρες και οι μητέρες που έχουν παιδιά με σύνδρομο Down χρειάζονται κάποιον να τους δείξει και να τους πει : «Το παιδί σου μπορεί να το κάνει αυτό». Και τα μέσα μπορούν να συνδράμουν, καθώς ψάχνουν για αξιόλογες ειδήσεις. Θέλω να δώσω πρόσωπο σε ένα κομμάτι του πληθυσμού , που σχεδόν ποτέ δεν θεωρείται αντικείμενο είδησης. Αρέσω στα μέσα – μου τηλεφωνούν τριάντα φορές τη μέρα. Αυτό είναι μερικές φορές εξαντλητικό.

WELT ONLINE: Σας έχουν ήδη προσφέρει θέσεις εργασίας;

Πινέδα: Όχι ακόμη. Όταν πετύχω τις εξετάσεις και πάρω την άδεια άσκησης επαγγέλματος του δάσκαλου, θα πλησιάσω το στόχο μου, να έχω δηλαδή ένα σταθερό εισόδημα. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας στη Σεβίλλη συγκατοικούσα με ένα συνάδελφο. Για μένα έχει μεγάλη σημασία να οργανώσω την ανεξαρτησία μου .Δεν ξέρω ακόμη πού θα εργαστώ. Μπορεί στην επιμόρφωση, στον επαγγελματικό προσανατολισμό, στην συμβουλευτική, ποιος ξέρει. Είμαι ευέλικτος

WELT ONLINE: Τι είναι, κατά τη γνώμη σας, η « οπισθοδρομική / καθυστερημένη κοινωνία»;

Πινέδα: Το μεγαλύτερο έλλειμμα της κοινωνίας είναι το ότι δεν μπορεί να κατανοήσει τη διαφορετικότητα. Λόγω της έλλειψης κατανόησης κολλά κάποιος/ α ταμπέλες. «Οι ομοφυλόφιλοι», «οι Ξένοι/ μετανάστες» και φτάνει μέχρι του σημείου «Οι γυναίκες» .Χωρίζουν σε ομάδες, δεν ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν «το διαφορετικό». Το απομονώνουν , το απλοποιούν ή το αποφεύγουν με κάθε τρόπο. Δημιουργούνται στερεότυπα, προκαταλήψεις μέχρι και λέξεις, όπως “discapacidad” (ανικανότητα) στα ισπανικά για να δηλωθεί η έννοια της υστέρησης ή καθυστέρησης..

WELT ONLINE: Ποια εναλλακτική λύση θα υπήρχε για σας; Διότι και η ισπανική λέξη «Minusvalido» («κατώτερος/ κατώτερης αξίας») δεν είναι σε καμιά περίπτωση κατάλληλη…

Πινέδα: Είναι προσβολή να αποκαλείς κάποιον «ανίκανο» ή «καθυστερημένο». Γιατί να μην τον αποκαλείς «αλλιώτικο» ή « διαφορετικό άνθρωπο»; Με τον όρο σύνδρομο Down περιγράφεται μια γενετική μετάλλαξη κατά την οποία το χρωμόσωμα 21παρουσιάζεται τρεις φορές (εξού και ο όρος τρισωμία -21).

WELT ONLINE: Ποια είναι η γνώμη σας για την έκτρωση εμβρύων στα οποία έχει προγεννητικά διαγνωστεί κάποια καθυστέρηση, πράγμα που αποτελεί αντικείμενο αντιπαράθεσης αυτή την εποχή στη Γερμανία;

Πινέδα: Είμαι αντίθετος στην έκτρωση. Όχι για ηθικούς λόγους αλλά λόγω της εμπειρίας μου. Είναι δύσκολες καταστάσεις και εμπειρίες ,αλλά σε εμπλουτίζουν ως άνθρωπο. Εξαιτίας της έκτρωσης κάποιος/α δεν θα τις βιώσει ποτέ .Γονείς με παιδιά που είναι «διαφορετικά» γίνονται καλύτεροι γονείς. Γίνονται ανεκτικότεροι και πιο αλληλέγγυοι. Δεν είναι καλό να επιλέγεις ένα παιδί “`a la carte”. Σε τελική ανάλυση επιλέγουμε το τέλειο. Και όταν όλοι είναι ίδιοι, τότε είμαστε σε πολλά φτωχότεροι. Ακόμη και τα λουλούδια διαφέρουν ,αλλά όλα είναι όμορφα.. Αυτή η τάση για ομογενοποίηση είναι κακή .Όταν όλοι σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο, έχουν την ίδια εμφάνιση, είναι όλοι ομοιόμορφοι, αυτό είναι ο Φασισμός.

WELT ONLINE: Η ταινία, που είχε τη ζωή σας ως έμπνευση, είχε ρομαντικά στοιχεία (στιγμές). Ονειρεύεστε να κάνετε τη δική σας οικογένεια;

Πινέδα: Αυτό είναι δύσκολο. Η λογοτεχνία για το σύνδρομο Down στρέφεται κυρίως γύρω από τη γενετική, την αντίληψη ή τη συμπεριφορά. Ποτέ δεν συζητιέται η συμπάθεια μεταξύ ανθρώπων με σύνδρομο Down. Σ’ αυτό ακριβώς φαίνεται η μεγάλη δύναμη της ηθικής. Στην Ισπανία, μετά από 40 χρόνια δικτατορίας του Φράνκο και με μια σταθερά διαμαρτυρόμενη καθολική εκκλησία, αυτό αποτελεί θέμα ταμπού. Είναι δύσκολο να μιλήσεις για σεξ. Πρέπει τελικά κανείς να διαχωρίσει την ηθική από την πράξη. Μερικά Μέσα έχουν μια σχεδόν άρρωστη απληστία να δημιουργούν εντυπώσεις (να προκαλούν). Αρνήθηκα μια πρόσκληση για συμμετοχή σε ένα talk show, που ονομάζεται “La Noria” όπου το θέμα θα ήταν σχετικό με Σεξ και Αναπηρία. Μου ήταν αδύνατο να πάω, είναι πολύ προκλητικό και μόνο για δημιουργία εντυπώσεων. Αυτό είναι ένα ιδιωτικό, ακανθώδες θέμα, ακόμα και κάποιοι φίλοι μου με απέτρεψαν από το να συμμετέχω. Και οι άνθρωποι της τηλεόρασης έμειναν άναυδοι μετά την άρνησή μου.

WELT ONLINE: Στην Αυστρία και στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του ναζισμού δολοφονήθηκε αμέτρητο πλήθος ανθρώπων με σύνδρομο Down Από μεταπολεμικές μελέτες για χρόνια ήταν διαδεδομένη η εντύπωση ότι το σύνδρομο Down συνδέεται με προσδόκιμο ζωής τα 30 χρόνια;

Πινέδα: Αυτά είναι μύθοι που δημιουργούνται σύμφωνα με την ιστορία των κρατών και της επιστήμης. Η κατάσταση σήμερα είναι τελείως διαφορετική. Φτάνουμε στα γηρατειά. Εξαρτάται από το πόσο υγιείς διατηρούμαστε , σωματικά και πνευματικά. Εγώ, όπως και πολλοί νέοι άνθρωποι με σύνδρομο Down ήμουν υπέρβαρος. Με γυμναστική και σωστή διατροφή έχασα 12 κιλά. Είχα, επίσης, την τύχη να μεγαλώσω σε μια οικογένεια με πνευματικά ενδιαφέροντα. Με εφημερίδες και μια βιβλιοθήκη γι’ αυτό από πολύ νωρίς είχα περιέργεια και ενδιαφέροντα. Όταν απαγορεύεις σε κάποιον την καλλιέργεια, κατά έναν τρόπο τον σκοτώνεις.

WELT ONLINE: Ποιο είναι κατά τη γνώμη σας το ουσιαστικό κατά την ανατροφή παιδιών με σύνδρομο Down;

Πινέδα: Η Αυστρία, η Ελβετία και η Γερμανία πολιτισμικά διαφέρουν από την Ισπανία. Ίσως εκεί (Ισπανία) με καταλαβαίνουν περισσότερο. 1ον: Πρέπει να συμπεριφέρεστε στο παιδί σας όπως σε ένα παιδί και όχι όπως σε έναν «ανάπηρο». Έτσι πρέπει να το αναθρέψετε και να το εκπαιδεύσετε (μορφώσετε). Πρέπει να μιλάτε με το παιδί σας, γιατί ο χειρότερος εχθρός για τα παιδιά με σύνδρομο Down. είναι η σιωπή. Δεν πρέπει να έχετε κανένα κόμπλεξ . Βγείτε μαζί τους έξω στον κόσμο. Πρέπει να δείξετε στους άλλους ότι αυτό είναι το παιδί σας. Δεν πρέπει ποτέ να είστε υπερπροστατευτικοί, ποτέ. Πρέπει να του δίνετε φυσικά και πνευματικά ερεθίσματα και έτσι να το διδάξετε να είναι αυτόνομο. Γιατί τι θα συμβεί όταν κάποτε δεν θα είστε πια κοντά του ως γονείς;

 Μετάφραση: Μαρίνα Μάλλιου

 Πηγές: Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών  , http://apolasos.wordpress.com/

Το πρώτο φάρμακο για το Σύνδρομο Down;

 
Το πρώτο φάρμακο που υποβοηθά τα άτομα με σύνδρομο Downνα αντιπαρέλθουν τις διαταραχές της γνωσιακής τους λειτουργίας βρίσκεται πλέον στο στάδιο των κλινικών δοκιμών σε ανθρώπους, σύμφωνα με ανακοίνωση της πολυεθνικής φαρμακευτικής εταιρίας Roche .

H Roche βρίσκεται στα στάδια κλινικών δοκιμών σε δείγμα 33 ενηλίκων, ώστε να διερευνήσει εάν το φάρμακο με την ονομασία RG1662 μπορεί να αντιστρέψει τις επιδράσεις του νευροδιαβιβαστή GABA («γ-αμινο-βουτυρικό οξύ») ο οποίος περιορίζει την εγκεφαλική δραστηριότητα. Ο συγκεκριμένος μηχανισμός θεωρείται ότι είναι υπεύθυνος για τα προβλήματα μνήμης και μάθησης των ατόμων με σύνδρομο Down.

Η συγκεκριμένη μικρής έκτασης κλινικής μελέτη θα ελέγξει πρωταρχικά την ασφάλεια του φαρμάκου, αλλά οι ερευνητές θα εξετάσουν επίσης τον τρόπο με τον οποίο το νέο σκεύασμα επηρεάζει τις κινητικές δεξιότητες των ασθενών, τον χρόνο αντίδρασής τους και την λειτουργία της μνήμης τους. Σύμφωνα με επιστημονικό άρθρο που δημοσιεύθηκε στο έντυπο Journal of Neuroscience, το φάρμακο είχε θετικά αποτελέσματα σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε εργαστηριακά ποντίκια.
“Η φαρμακευτική έρευνα σχετικά με το σύνδρομο Down ενδέχεται να προσφέρει μία καινοτόμο θεραπευτική οδό για την θεραπεία των γνωσιακών δυσλειτουργιών στα άτομα με σύνδρομο Down, να βελτιώσει τις επικοινωνιακές τους ικανότητες και να τους βοηθήσει τελικώς να αποκτήσουν μεγαλύτερη ανεξαρτησία στην καθημερινή τους ζωή,” δήλωσε ο LucaSantarelli της φαρμακευτικής Roche.

Το σύνδρομο Down επηρεάζει μία στις 650 έως 1.000 γεννήσεις ζώντων μωρών (1/650 – 1/1000) . Κάθε χρόνο γεννιούνται παγκοσμίως 30.000 μωρά με σύνδρομο Down.

pentapostagma.gr

Πηγή http://socialpolicy.gr/2013/04/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%BF-%CF%86%CE%AC%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%BF-down.html#.UXkIAUrEXQI

Τα νέα μας από το θεραπευτικό παιχνίδι

Ο Κωνσταντίνος έχει αρχίσει να κάνει προτάσεις στον ελεύθερο λόγο του χωρίς καθοδήγηση!!! Παίζοντας με τον μπαμπά του έλεγε συνέχεια "Έλα κάτσε μπαμπά πάλι". Απίστευτη βελτίωση αν σκεφτεί κανείς ότι πριν από λίγους μήνες χρησιμοποιούσε μία μόνο λέξη για πρόταση.
Ειδικά στον αυτισμό το παιχνίδι είναι πολύ θεραπευτικό, κάθε μέρα μας το αποδεικνύουν τα παιδάκια του προγράμματος!! 

Τζιλέρογλου  Καλλιόπη
Λογοπεδικός  MSc

Οι δυσκολίες στη Δυσλεξία με μία εικόνα

Γραφή:  
Δυσκολεύετε να εκφράσει τις ιδέες του στο χαρτί
Προβλήματα οργάνωσης
Δεν μπορεί να βρει την σωστή λέξη
Ακουστική προσοχή:
Προβλήματα στο να κρατάει σημειώσεις
Διασπάτε η προσοχή του από θορύβους
Ορθογραφία:
Δυσκολία στο να επεξεργαστεί τους ήχους
Παρόμοιοι ήχοι προκαλούν σύγχυση
Δεν μπορεί να θυμηθεί πως μοιάζουν οι λέξεις
Ανάγνωση:
Χάνει την σειρά στο κείμενο
Μετακινεί ή καλύπτει το κείμενο
Χρειάζεται να το ξαναδιαβάσει
Κινητικός έλεγχος:
Δυσκολία στην αντιγραφή
Δυσκολίες στο γράψιμο
Προβλήματα στις χειροτεχνίες
Δυσκολίες μνήμης:
Σε ακολουθίες: όπως στην αλφάβητα, σε χρονοδιαγράμματα, σε αριθμούς τηλεφώνου και ημερομηνίες
Χώρο-χρονική τοποθέτηση:
Δυσκολίες στο να πει την ώρα
Σύγχυση δεξί/αριστερό
Μπορεί να χαθεί εύκολα

μετάφραση:
Τζιλέρογλου Καλλιόπη
Λογοπεδικός MSc

Δυσπραξία

H αναπτυξιακή δυσπραξία αποτελεί αναπηρία ή ανωριμότητα ενός οργανισμού ως προς την κίνηση. Πρόκειται για ανώριμο τρόπο διαχείρισης της πληροφορίας από τον εγκέφαλο, που συνεπάγεται σε κακή μετάδοση των μηνυμάτων προς το σώμα. Η δυσπραξία επηρεάζει τον προγραμματισμό όσων κάνουμε και τον τρόπο με τον οποίο αυτά ολοκληρώνονται. Συνδέεται με προβλήματα στην αντίληψη, τη σκέψη και το λόγο. Άλλα ονόματα για τη δυσπραξία είναι: αναπτυξιακή διαταραχή συγχρονισμού και κινητικές μαθησιακές δυσκολίες. Στη βιβλιογραφία απαντάται και με τα ονόματα "Ελάχιστη Εγκεφαλική Βλάβη" (Minimal Brain Damage) και το σύνδρομο του Άτσαλου Παιδιού (Clumsy Child Syndrome).
Στατιστικά στοιχεία
Θεωρείται, ότι η δυσπραξία μπορεί να επηρεάζει το 10% του γενικού πληθυσμού, το 2% σε κάθε περίπτωση αρκετά σοβαρά. Τα άρρενα είναι τέσσερις φορές περισσότερο πιθανό να προσβληθούν από ό,τι τα θήλεα. Έχει παρατηρηθεί ότι η δυσπραξία μπορεί να είναι κληρονομική, ώστε να μεταφέρεται από πρόγονο σε απόγονο μέσα σε μία οικογένεια. Στατιστικώς, εμφανίζεται σε ένα παιδί ανά κάθε σχολική τάξη των 30 παιδιών.
Συμπτώματα πρώιμης παιδικής ηλικίας: έως 3 ετών
Τα συμπτώματα της δυσπραξίας είναι εμφανή στην πρώιμη παιδική ηλικία. Τα βρέφη συνήθως εκνευρίζονται εύκολα και ενδέχεται να εμφανίσουν προβλήματα με την πρόσληψη τροφής.
Τα προβλήματα στην πρόσληψη της τροφής αφορούν κυρίως τς κινητικές δυσκολίες που σχετίζονται με την πρόσληψη της τροφής εξωτερικά, ήτοι χρήση πιρουνιού / κουταλιού, πιάτου, ο συντονισμός που απαιτείται μεταξύ χεριού - ματιού προκειμένου να πάρει κάποιο παιδί το φαγητό από το πιάτο και να το μεταφέρει στο στόμα. Παιδιά με δυσπραξία συνηθίζουν να τρώνε με τα χέρια και αφήνουν ένα πολύ ακατάστατο σκηνικό στο τραπέζι μόλις τελειώσουν. Πάντως, σε καμιά περίπτωση, αλλεργία σε συγκεκριμένες τροφές δε σχετίζεται με τη δυσπραξία.
Από την άλλη μεριά οι κινήσεις που απαιτούνται από τη σιαγόνα, τον οισοφάγο, και το στομάχι κατά την πρόσληψη της τροφής μπορεί επίσης (αν και πιο σπάνια) να επηρεαστούν από τη δυσπραξία. Σε αυτή την περίπτωση το παιδί δεν μασά / καταπίνει επαρκώς καλά την τροφή με αποτέλεσμα να έχει ένα πρόωρο αίσθημα κορεσμού της πείνας (να "φουσκώνει" και να μη θέλει να φάει άλλο). Σε περιπτώσεις κακής πρόσληψης της τροφής εσωτερικά (πέρα από ό,τι συμβαίνει πάνω στο τραπέζι) παιδιά με δυσπραξία μπορεί να εμφανίζουν έναν τύπο εμετού, που περιγράφεται ως υπερβολικά απότομος, με μεγάλη ορμή. Αυτό το σύμπτωμα συνήθως είναι παροδικό. Σχετίζεται με κακή πρόσληψη της τροφής, όπου το στομάχι (ή το έντερο καλύτερο) διώχνει ό,τι θεωρεί κακή τροφή (ή αμάσητη). Τα βασικά χαρακτηριστικά αυτού του τύπου εμετού είναι ότι δεν φαίνεται να έχει προειδοποίηση (κάποια δυσανεξία στο παιδί, ένα αίσθημα ότι του έρχεται "αναγούλα") και ότι τα εκκρίματα τροφής εξέρχονται πολύ βίαια από το στόμα, σαν το παιδί να πνίγεται με την τροφή, με αποτέλεσμα να εκτινάσσονται ακόμα και αρκετά μέτρα από το στόμα του παιδιού.

Περισσότερες πληροφορίες:
Αναζητήστε περισσότερα στο Google με τον όρο projectile vomiting.

Συνήθως εμφανίζεται καθυστέρηση στην επίτευξη αναπτυξιακών σταδίων, όπως για παράδειγμα η κατάκτηση της αυτόνομης στήριξης του σώματος μπορεί να μη έχει επέλθει σε ηλικία 8 μηνών.
Αρκετά παιδιά με δυσπραξία δεν καταφέρνουν να κατακτήσουν τα στάδια του "μπουσουλήματος" με τον συνηθισμένο τρόπο. Αρχικώς, εμφανίζουν μία εγγενή προτίμηση να προχωρούν εμπρός καθισμένα σε οκλαδόν στάση και έπειτα να κατακτούν απευθείας την όρθια βάδιση.
Τα βρέφη με δυσπραξία συχνά αποφεύγουν δραστηριότητες που περιλαμβάνουν καλή αδρή και λεπτή κινητικότητα.
Συμπτώματα προσχολικής ηλικίας: 3 έως 5 ετών
Εάν η δυσπραξία δεν διαγνωστεί, τα προβλήματα ενδέχεται να γενικευτούν κατά την είσοδο του παιδιού σε τάξεις προ-νηπίων, νηπίων και αργότερα στις σχολικές τάξεις. Η διαδικασία αυτή συχνά επιφέρει σύγχυση και μειωμένο αυτοσυναίσθημα (αυτο-εκτίμηση) στα παιδιά.
Τα παιδιά με δυσπραξία ενδέχεται να εμφανίσουν κάποιες από τις παρακάτω συμπεριφορές:

• Πολύ αυξημένη κινητικότητα, κυρίως κούνημα και χτύπημα των κάτω άκρων όταν κάθονται, χτύπημα άνω άκρων (παλαμάκια) ή φτερουγίσματα με τους καρπούς των χεριών. Ενδέχεται να είναι πολύ δύσκολο σε παιδιά με δυσπραξία να σταθούν ακίνητα.
• Υψηλά επίπεδα υπερέντασης, με φωνές και κραυγές.
• Σύγχυση και εκρηκτική συμπεριφορά.
• Κακή διαχείριση θέσης σώματος με αποτέλεσμα να προσκρούουν σε αντικείμενα ή να πέφτουν.
• Φτερούγισμα χεριών όταν τρέχουν.
• Δυσκολεύονται να μάθουν να κάνουν ποδήλατο.
• Απουσία συναίσθησης κινδύνου (π.χ. άλμα από μεγάλο ύψος κ.α.).
• Ατυχήματα στο τραπέζι κατά το φαγητό (λερώνονται, ρίχνουν το ποτήρι). Ενδέχεται να προτιμούν να τρώνε με τα χέρια.
• Δεν τους αρέσουν τα παιχνίδια με κατασκευές (τουβλάκια, παζλ κ.α.).
• Φτωχή κινητικότητα: Δυσκολεύονται να κρατήσουν σωστά το μολύβι, να χρησιμοποιήσουν το ψαλίδι, οι ζωγραφιές τους μπορεί να δίνουν την αίσθηση ότι προέρχονται από παιδί μικρότερης ηλικίας.
• Διάσπαση προσοχής: Συχνά σταματούν μία δραστηριότητα πριν την ολοκληρώσουν.
• Απουσία φανταστικού παιχνιδιού: Δεν δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον να παίξουν μόνα τους με έναν "φανταστικό" φίλο (μιλώντας χωρίς συνομιλητή ή αλληλεπιδρώντας άμεσα με τα παιχνίδια τους).
• Τάση για απομόνωση: Ειδικώς στην περίπτωση που τα παιδιά με δυσπραξία απορρίπτονται από τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας τους σε ένα δεδομένο περιβάλλον, ενδέχεται να προτιμούν τη συντροφιά ενηλίκων.
• Διαταραχές στο λόγο.
• Αισθητηριακός και κινητικός ερεθισμός (π.χ. αντιδράσεις φυγής σε έντονους θορύβους ή στην ένδυση με νέα ρούχα, π.χ. μάλλινα).

Πηγή:
Dyspraxia Foundation UK (Οργανισμός για τη Δυσπραξία στην Αγγλία).

http://www.noesi.gr/syndrome/dyspraxia

ΕΞΑΙΡΕΣΗ των Λογοπεδικών από την υποχρέωση ΦΤΜ (ΠΟΛ 1061/ 28.3.2013)

4 Απριλίου 2015 
Αγαπητά μέλη,
Σύμφωνα με έγγραφο του  Υπουργείου Οικονομικών  :
« .....τα επαγγέλματα του "ομοιοπαθητικού", "εναλλακτικών θεραπειών", "ψυχοθεραπευτή¨και "λογοθεραπευτή-λογοπαθολόγου-λογοπεδικού"που ασκούνται από άτομα που δεν έχουν την ιδιότητα του ελεύθερου επαγγελματία  όπως πχ γιατρός ή ψυχολόγος, θεωρούνται ότι παρέχουν υπηρεσίες που προσιδιάζουν στην άσκηση παραϊατρικών επαγγελμάτων και εντάσσονται στα ελευθέρια της παρ.1. του αρ.48 του Κ.Φ.Ε."

Συνεπώς οι λογοθεραπευτές—λογοπεδικοί  ως φυσικά πρόσωπα εξαιρούνται της υποχρέωσης ΦΤΜ . Δεν ισχύει βέβαια το ίδιο για Εταιρείες. Παραθέτουμε στη συνέχεια το απόσπασμα της σχετικής ΠΟΛ:
 2. Άσκηση ελευθερίου επαγγέλματος από προσωπική εταιρία (Ο.Ε., Ε.Ε.) - Έκδοση αποδείξεων λιανικών συναλλαγών. Οι προσωπικές εταιρίες (ΟΕ, ΕΕ), στις περιπτώσεις που αποκτούν εισόδημα από ελευθέρια επαγγέλματα, σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 48 του ν. 2238/1994, εκδίδουν τις αποδείξεις λιανικών συναλλαγών προς το κοινό είτε χειρόγραφα από θεωρημένο από την αρμόδια Δ.Ο.Υ. στέλεχος, είτε (προαιρετικά) μηχανογραφικά με τη χρήση Ε.Α.Φ.Δ.Σ.Σ. του ν. 1809/1988, αναγράφοντας και το ονοματεπώνυμο και τη διεύθυνση του πελάτη. Αντίθετα, στις περιπτώσεις που το εισόδημα προσωπικής εταιρίας (Ο.Ε. ή Ε.Ε.) και του του ν., ήτοι με τη χρήση Φ.Τ.Μ. ή μηχανογραφικά με τη χρήση Ε.Α.Φ.Δ.Σ.Σ.. χαρακτηρίζεται, σύμφωνα με τις διατάξεις της φορολογίας εισοδήματος, ως εισόδημα από εμπορικές επιχειρήσεις, οι αποδείξεις λιανικών συναλλαγών προς το κοινό, εκδίδονται σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 7 και 9 του Κ.Φ.Α.Σ. άρθρου 1 1809/1988.
 ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΉ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΏΝ του ΠΣΛ 
ΣΤΑΜΑΤΙΑ ΓΚΟΥΝΤΑ

Είναι πολύ σημαντικό να αναγνωρίζουμε τα σημάδια του αυτισμού από την πρώιμη ηλικία....Ενημερωθείτε...Ρωτήστε...

Καμία σύνδεση αυτισμού με εμβόλια

Νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Pediatrics αποτυγχάνει να βρει οποιαδήποτε συσχέτιση ανάμεσα στον πλήρη εμβολιασμό των παιδιών στην ώρα τους και την εμφάνιση αυτισμού.
Στις ΗΠΑ, τουλάχιστον 10% των γονιών δεν κάνουν ή καθυστερούν να κάνουν τους εμβολιασμούς ρουτίνας κατά τα πρώτα χρόνια, συχνά λόγω ανησυχίας για το ότι τα παιδιά λαμβάνουν «υπερβολικά πολλές ενέσεις σε σύντομο χρονικό διάστημα.»
Η έρευνα συμπέρανε ότι δεν υπάρχει καμία σύνδεση ανάμεσα στον αριθμό εμβολίων που λαμβάνει το παιδί στην παιδική ηλικία, ή ανάμεσα στον αριθμό εμβολίων που λαμβάνει το παιδί ταυτόχρονα, σε μια μέρα, και την αυτιστικού εύρους διαταραχή.
Η μελέτη αυτή, που χρηματοδοτήθηκε από το Κέντρο Ελέγχου Ειδικών Νοσημάτων των ΗΠΑ, έρχεται να προστεθεί σε πάνω από 20 έρευνες των τελευταίων ετών που δείχνουν έλλειψη συσχέτισης ανάμεσα στον αυτισμό και τα εμβόλια. Είναι ακόμα η πρώτη που λαμβάνει υπόψη όχι μόνο τον αριθμό των εμβολίων που κάνει το παιδί, αλλά και την συνολκή έκθεση του παιδιού σε όλο το εύρος ουσιών που υπάρχουν μέσα στα εμβόλια και διεγείρουν ανοσολογική απάντηση.
Οι ερευνητές επιδίωξαν να διερευνήσουν τον φόβο ότι τα πολλαπλά εμβόλια είναι υπερβολικά για το ανοσιακό σύστημα των παιδιών, πιθανά συμβάλλοντας σε χρόνια προβλήματα υγείας. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια τα παιδιά εμβολιάζονται για περισσότερες ασθένειες από ότι 20 χρόνια νωρίτερα. Παρά το ότι όμως οι ενέσεις είναι περισσότερες, τα καινούργιας γενιάς εμβόλια είναι πιο εύκολα για την άμυνα του οργανισμού από ότι 20 χρόνια πριν, είναι δηλαδή πιο εκλεπτυσμένα, με λιγοστά κρίσιμα κομμάτια – αντιγόνα – του μικροβίου ή ιού που ενεργοποιούν την αμυντική απάντηση του οργανισμού. Για παράδειγμα το παλιό DTP (εμβόλιο κατά διφθερίτιδας, τετάνου και κοκκύτη) περιλάμβανε πάνω από 3 χιλιάδες αντιγόνα, ενώ το καινούργιο DTaP χρησιμοποιεί μόλις 4 με 6.
Ένα πλήρως εμβολιασμένο παιδί στις ΗΠΑ εκτίθεται μέσω των εμβολίων σε 315 αντιγόνα, την στιγμή που μόλις με την γέννηση και μέσα στις πρώτες ώρες της ζωής ένα μωρό εκτίθεται σε δισεκατομμύρια μικροοργανισμούς.
Τα συμπεράσματα αυτής της έρευνας προσθέτουν στα ευρήματα έρευνας του 2010 πάλι στο Pediatrics, που συνέκρινε βρέφη που είχαν λάβει όλα τα προβλεπόμενα εμβόλια στην ώρα τους κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής με βρέφη που δεν τα έκαναν ή τα καθυστερούσαν. Η έρευνα εκείνη δεν έδειξε καμία διαφορά δέκα χρόνια αργότερα σε νευρο-ψυχολογικές επιδόσεις, όπως το τεστ νοημοσύνης, προβλήματα ομιλίας και συμπεριφοράς.
Οι μύθοι σχετικά με τον αυτισμό και τα εμβόλια έχουν παραμείνει ισχυροί, παρά τις επιστημονικές αποδείξεις, εν μέρει γιατί η πλήρης αποσαφήνιση της αιτιολογίας του αυτισμού παραμένει ακόμα ένα μυστήριο. Ωστόσο, η καθυστέρηση των εμβολίων μετά την βρεφική ηλικία δεν έχει κανένα όφελος, αντίθετα θέτει τα βρέφη σε αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης των νοσημάτων από τα οποία δεν προστατεύονται.
Πηγή: USA Today 29/03/2013
Μετάφραση: Σ Παπαβέντσης MRCPCH DCH IBCLC 2013
http://pediatros-thes.gr/%CE%B5%CE%BD%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1-%CE%BD%CE%AD%CE%B1/%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B4%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D-%CE%BC%CE%B5-%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%8C%CE%BB%CE%B9%CE%B1/