Η συνεχή διατροφή των νηπίων με μπιμπερό και η επίμονη χρήση πιπίλας, έχουν την τάση να παραμορφώνουν το πρόσωπο του παιδιού. Το κρανίο και το πρόσωπο συνεχίζει να διαπλάθεται έως τα πρώτα τέσσερα χρόνια της ζωής. Έτσι λοιπόν τα χαρακτηριστικά του προσώπου δεν προκύπτουν μόνο από τα γονίδια, αλλά και από τον τρόπο διατροφής και τις συνήθειες των πρώτων μας χρόνων. Σύμφωνα με μελέτες, παιδιά που δεν θήλασαν ή θήλασαν ελάχιστα, που πίνουν γάλα από μπιμπερό έως τριών τεσσάρων ετών, νήπια που έχουν ακόμα πιπίλα - επηρεάζουν την ανάπτυξη των οστών του προσώπου τους και δημιουργούνται διάφορες ανωμαλίες όπως:
• Η άνω οδοντοστοιχία εφιππεύει την κάτω οδοντοστοιχία, με αποτέλεσμα το στόμα να μην κλείνει σωστά. Νεότερη έρευνα δείχνει ότι όσα μωρά θηλάζουν για περισσότερο από 12 μήνες έχουν 20 φορές μικρότερη πιθανότητα για ανώμαλη σύγκλιση των δοντιών.
• Δόντια συναθροίζονται, βγαίνουν όλα μαζί σε ένα σημείο.
• Η κάτω γνάθος γίνεται μακρόστενη και υποχωρεί προς τα πίσω.
• Τα μάγουλα φαίνονται ρουφηγμένα και όχι στρογγυλά.
• Η υπερώα στην άνω γνάθο – η οροφή του στόματος - γίνεται βαθιά και μακρόστενη, τοξωτή.
• Η γλώσσα προέχει έξω από το στόμα του παιδιού.
• Στην συνήθη έκφρασή του το παιδί εμφανίζει ανοιχτό στόμα.
• Γενικά το πρόσωπο χάνει την «στρογγυλάδα» του, γίνεται μακρύ και στενό. Μπορεί να φαίνεται ασύμμετρο.
• Το μικρό αναπνέει από το στόμα, αντί για τη μύτη που είναι το φυσιολογικό.
• Η αναπνοή από το στόμα φέρνει μολύνσεις, αμυγδαλίτιδες, ωτίτιδες και υπερτροφία στα «κρεατάκια».
• Το παιδί αναπτύσσει αποφρακτική άπνοια – σταμάτημα της αναπνοής – στον ύπνο, ροχαλίζει, κοιμάται βαριά και ανήσυχα, πέφτει το οξυγόνο του αίματός του.
• Σημαντική αποφρακτική άπνοια μπορεί να επηρεάσει τη διανοητική κατάσταση του παιδιού κατά τη διάρκεια της ημέρας, τη διάθεσή του, την απόδοσή του στο σχολείο, την καρδιακή λειτουργία και να προκαλέσει υπερκινητικότητα.
• Όλα αυτά σε συνδυασμό με την παχυσαρκία που τείνει να συνοδεύει πολλά παιδιά που πίνουν ξένο γάλα με μπιμπερό δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα πρώιμων προβλημάτων υγείας.
• Η άνω οδοντοστοιχία εφιππεύει την κάτω οδοντοστοιχία, με αποτέλεσμα το στόμα να μην κλείνει σωστά. Νεότερη έρευνα δείχνει ότι όσα μωρά θηλάζουν για περισσότερο από 12 μήνες έχουν 20 φορές μικρότερη πιθανότητα για ανώμαλη σύγκλιση των δοντιών.
• Δόντια συναθροίζονται, βγαίνουν όλα μαζί σε ένα σημείο.
• Η κάτω γνάθος γίνεται μακρόστενη και υποχωρεί προς τα πίσω.
• Τα μάγουλα φαίνονται ρουφηγμένα και όχι στρογγυλά.
• Η υπερώα στην άνω γνάθο – η οροφή του στόματος - γίνεται βαθιά και μακρόστενη, τοξωτή.
• Η γλώσσα προέχει έξω από το στόμα του παιδιού.
• Στην συνήθη έκφρασή του το παιδί εμφανίζει ανοιχτό στόμα.
• Γενικά το πρόσωπο χάνει την «στρογγυλάδα» του, γίνεται μακρύ και στενό. Μπορεί να φαίνεται ασύμμετρο.
• Το μικρό αναπνέει από το στόμα, αντί για τη μύτη που είναι το φυσιολογικό.
• Η αναπνοή από το στόμα φέρνει μολύνσεις, αμυγδαλίτιδες, ωτίτιδες και υπερτροφία στα «κρεατάκια».
• Το παιδί αναπτύσσει αποφρακτική άπνοια – σταμάτημα της αναπνοής – στον ύπνο, ροχαλίζει, κοιμάται βαριά και ανήσυχα, πέφτει το οξυγόνο του αίματός του.
• Σημαντική αποφρακτική άπνοια μπορεί να επηρεάσει τη διανοητική κατάσταση του παιδιού κατά τη διάρκεια της ημέρας, τη διάθεσή του, την απόδοσή του στο σχολείο, την καρδιακή λειτουργία και να προκαλέσει υπερκινητικότητα.
• Όλα αυτά σε συνδυασμό με την παχυσαρκία που τείνει να συνοδεύει πολλά παιδιά που πίνουν ξένο γάλα με μπιμπερό δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα πρώιμων προβλημάτων υγείας.
Τρόποι για να βοηθήσουμε τα παιδιά να "κόψουν" την πιπίλα:
- Περιορίστε το χρόνο που επιτρέπετε στο παιδί σας να χρησιμοποιεί την πιπίλα. Επιτρέψτε του μόνο κατά τη διάρκεια του ύπνου και όταν νομίζετε πως θα τον ηρεμήσει.
- Μπορείτε να βγάλετε τον αέρα που υπάρχει στην πιπίλα τρυπώντας την.
- Αν δεν το έχετε κάνει ακόμη κάντε το. Αντικαταστήστε το μπιμπερό με το δοχείο τουλάχιστον για τα υγρά που παίρνει κατά τη διάρκεια της ημέρας.
- Αντικαταστήστε την ανακούφιση που παρέχει η πιπίλα όταν είναι εκνευρισμένο και κλαίει με άλλα μέσα όπως μία ζεστή αγκαλιά, τα αγαπημένα του παιχνίδια.
- Περιορίστε την ανία του παιδιού σας, που πιθανόν να αποτελεί και μία αιτία για την οποία αναζητά την πιπίλα, με το να το στρέφετε σε κάποια ευχάριστη δραστηριότητα για να το κρατάτε απασχολημένο.
- Στην αρχή της προσπάθειας δώστε επιλογές στο παιδί σας. Πείτε του πως μπορεί να επιλέξει εκείνο πότε θα χρησιμοποιεί την πιπίλα και σταδιακά περιορίστε αυτές τις επιλογές.
- Παρέχετε υποκατάστατα για να κρατάτε το στόμα του απασχολημένο, όπως να τραγουδάτε ένα τραγούδι, να παίζετε κάποιο μουσικό όργανο ή να του δίνετε ένα σνάκ να τρώει.
Ποτέ
μην χρησιμοποιείται την απειλή της τιμωρίας για να εξαναγκάσετε το
παιδί σας να σταματήσει αυτή τη συνήθεια και μπορείτε να του δίνετε κάτι
που του αρέσει ως ανταμοιβή.- Προσπαθήστε να μάθετε το παιδί σας να ελέγχει τα νεύρα του με το να σας εκφράζει αυτό που θέλει λεκτικά.
- Επίσης, ποτέ μην απογοητεύετε το παιδί σας και μην το αποκαλείται κοροϊδευτικά «μωρό» επειδή έχει ακόμα ανάγκη την πιπίλα. Όσο πιο πολύ ανήσυχο και στεναχωρημένο γίνεται από τη δική σας συμπεριφορά τόσο περισσότερο θα ζητάει την πιπίλα.
- Επαινέστε το παιδί σας και δίνετέ του πολύ προσοχή όταν την παρατάει κάπου και να του λέτε πόσο περήφανη είστε που επιτέλους μεγαλώνει.
Τζιλέρογλου Καλλιόπη Λογοθεραπεύτρια MSc
Ειδικευμένη στις Επικοινωνιακές Διαταραχές κατά την Ανάπτυξη 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου